➳ { โรงอาหารกาไก่

นั่งส่งสายตาจริงจังเพื่อรอฟังคำตอบ พร้อมกับหางตาก็เหล่มองไปที่ร่างเล็กของเพื่อนสาวที่หยุดเดินเอาดื้อๆ
"หือ.."ควันหมอกสีขุ่นเริ่มร้อนระอุ จนลอยคละคลุ้งออกมาจากเสื้อคลุมสีดำสนิท.. ชายหนุ่มกระพริบตาปริบๆ ทำไม.. ตูทำอะไรผิด

"พิมพ์ ไรเดอร์ คิกส์"

ขบคิดหาคำตอบในใจ พยายามบีบเค้นเอาข้อมูลความจำทั้งหมดมาเปิดย้อนดู
ก็เปล่า.. ตูไม่ได้ทำอะไร ทำไม เกิดอะไรขึ้น

เปรี้ยง!!
กว่าจะรู้ตัวอีกที ส้นรองเท้าบูทคู่หนาก็กระแทกเข้าเต็มหน้า ร่างของชายหนุ่มกระเด็นออกจากเก้าอี้ไปนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้น "แกรู้ไหม ว่ามือถือฉัน ไม่บันทึกไฟล์วิดีโอ!!! =[]=!!"

"อื้ออ เจ็บ.."

"ไอ้ฝิ่น..ไอ้หม่อน..เรามา 3P กันมั้ยวะ"
สายตาที่ไอ้สายฟ้ามองมามันมีเลศนัยน์ซั่มติ้งรอง

"หืออ หึๆ ฮ่าๆ เว้ยเห้ย" นี่กูเป็นอะไร - - แต่ก่อนที่จะพูดอะไรตอบไป
พิมพ์จ๋าที่หยุดเดินก็หันมาทางพวกเราแล้วเดินดุ่มๆ เข้ามาทางไอ้สายฟ้า เอาแล้วสิ

"พิมพ์ ไรเดอร์ คิกส์"
อะไรวะ เกิดอะไรขึ้นข้างๆตัว

เปรี้ยง!!
ผมมองไอ้สายฟ้าโดนพิมพ์จ๋าขาสั้นๆ ยันตกโต๊ะไปอย่างน่าอนาจใจ

"แกรู้ไหม ว่ามือถือฉัน ไม่บันทึกไฟล์วิดีโอ!!! =[]=!!"

"อื้ออ เจ็บ.." เสียงไอ้สายฟ้าร้องหลังจากโดนยัน ท่าทางทันจะเจ็บมาก
เป็นอะไรไหมหนอเพื่อน ผมเอื้อมมือไปประคองหน้าไอ้สายฟ้า จับหน้ามันหันซ้ายหันขวา
"
เป็นอะไรมากมั้ยวะ " เสียงพูดเบาๆให้ได้ยินกันสองคน ก่อนจะหันไปหาเพื่อนสาวตัวเล็ก

"พิมพ์จ๋าทีหลังก็เบาๆมือหน่อยสิครับ เดี๋ยวหน้าไอ้สายฟ้ามันพังไปทำไง"

เหมือนบรรยากาศสีม่วงจะคลอบคลุมไปทั่วโรงอาหาร
โอ้ว.. แบบนี้อยู่ไม่ได้ละ ยังไม่อยากกินถั่วดำ

ขาเดินหลบลัดเลาะไปที่ลานเบียร์
"ชาคะ! มีทำไมไม่บอกกันบ้าง จบจากนี้ขอบลูทูธไฟล์ด้วยนะคะ ไม่สิๆ อัดลงแผ่นแล้วขายกันเลยดีกว่า ><!!"
เอาแล้วไง มันเริ่มจะถ่ายคลิปกันแล้ว แบบนี้ต้องหนี รับไม่ได้
เอ๊ะจะว่าไปแล้ว ถ้าเค้าจะ 3pกันใครจะอยู่ตรงกลางวะ เฮ็ย นี้กรุคิดอะไร!! ไม่ได้ กรุต้องไม่รู้ เคะ เมะคืออะไร
นั่งดูอยู่ก่อนดีกว่า อยากเห็นถั่วดำ ว่าแล้วก็นั่งยองๆ ที่พื้นรอดูฉากเลิฟซีน

"เป็นอะไรมากมั้ยวะ "เอาแล้วฉากวายโผล่
"อะห๊า.. ใครเคะ ต้องติดตามชมตอนต่อไป"

เมื่อเห็นการกระทำของอิหม่อน มันทำให้ฉันยืนทึ่งเสมือนมีเอฟเฟ็คฟ้าผ่าอยู่ข้างหลังเป็นระยะๆ

บ๊ระเจ้า เหมือนมีเสียงเพลงหลอนประสาทดังเป็นซาวส์ให้อย่างไรไม่รู้ เพื่อนกรูรักมึงไรงี้เรอะ ฉันกระทืบเท้าเบาๆ พร้อมกับสะบัดหน้าเมินภาพตรงหน้า และเริ่มจางไปพร้อมกับกระแสหมอก

สะบัดหัวไล่ความงุนงง ก่อนจะเงยหน้าสบตากับเจ้าแฝดหัวแดงที่ยื่นมือมาประคองใบหน้าแล้วหันซ้ายหันขวาเพื่อตรวจเช็คสภาพ (?)
"เป็นอะไรมากมั้ยวะ" เสียงพูดแผ่วเบาพอจะให้ได้ยินแค่สองคน
"เจ็บสิวะ.. แล้วทำไมต้องพูดเบา เอาหน้าออกไป เดี๋ยวฝิ่นก็หึงหรอก"พูดออกไปตามความจริง ถ้าเป็นปกติ แฝดหัวฟ้าต้องกระชากน้องชายไปกอดแล้วขย้ำคอแรงๆแสดงความเป็นเจ้าของไปแล้ว

ทำไมไม่เอาปลอกคอมาให้มันใส่เลยว่ะ..
ชายหนุ่มเพียงแค่คิดในใจ เพราะถ้าพูดออกไป.. ตูโดนยำตรีนแน่

"พิมพ์จ๋าทีหลังก็เบาๆมือหน่อยสิครับ เดี๋ยวหน้าไอ้สายฟ้ามันพังไปทำไง"

"อะห๊า.. ใครเคะ ต้องติดตามชมตอนต่อไป" หรือเพราะบรรยากาศสีม่วงชวนคลื่นไส้นี่ทำให้ใครคนหนึ่งแสดงท่าทีไม่พอใจอย่างสุดขีด

"เดี๋ยว.."

มือใหญ่รีบดันหน้าของเพื่อนสนิทออก แล้วก้าวไปดึงข้อมือเล็กของพิมพ์ก่อนที่ร่างของเธอจะหายไปกับกระแสหมอกอย่างหวุดหวิด

นัยน์ตาคมประสานกับดวงตากลมโตสีม่วง.. คือ

"อาจารย์.. บอกว่า ถ้ากินข้าวเสร็จ ต้องเก็บจาน.. นะ"เอ่ยเตือนด้วยความหวังดี จริงใจ ใสซื่อ.. พูดจริงนะ เชื่อสิ ว่าพูดจริง

หลังจากเสียงเตือนของใครบางคนทำให้ฉันสะดุ้ง "กรี้ด ตายห่า มีหวังโดนปรับเกรดลงแน่ฉัน" ฉันกระโจนร่างไปยังชามก๊วยเตี๋ยวทันที โดยใช้สันกบาลของอิสายฟ้าเป็นแท่นเพื่อไปยังเป้าหมาย

"ช๊า เอี๊ยด!!!" เสียงรองเท้าบูทขูดกับพื้นดังสนั่นหวั่นไหวยิ่งกว่ารถสปอตดริฟแหกโค้ง ฉันคว้าชามก๊วยเตี๋ยวสภาพคร่ำครึออกมาอย่างว่องไว พุ่งตัวความเร็วสูงไปยังที่เก็บจานแล้วร่อนมันลงไปในถังเยี่ยงนังกีฬาจานร่อนมืออาชีพ

"เฮ้อ เกือบไป ขอบใจที่เตือนนะเพื่อนฝูง อรั๊ย จะหมดคาบพักอยู่แล๊น ไปหาจาร์ยทัณฑ์ดีฟ่า" ฉันเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาจนคนในบริเวณ 100 เมตรได้ยิน ก่อนจะเดินลั๊ลล้าเหมือนเหยียบย่ำบนทุ่งดอกไม้ไปหาอาจาร์ยที่สุดแสนจะเคารพ

"กรี๊ด ตายห่า มีหวังโดนปรับเกรดลงแน่ฉัน"
เสียงร้องแหลมเล็กเล่นเอาสะดุ้ง แล้วก็ต้องสะดุ้งอีกทีเมื่อโดนอีกฝ่ายใช้ประโยชน์โดยการเหยียบหัวเพื่อไปเก็บจานตามคำแนะนำ

"เฮ้อ เกือบไป ขอบใจที่เตือนนะเพื่อนฝูง อรั๊ย จะหมดคาบพักอยู่แล๊น ไปหาจารย์ทัณฑ์ดีฟ่า"

พรึ่บ ! ร่างสูงก้าวขาสองสามครั้งเพื่อไปคว้าชามก๊วยจั๊บ ก่อนจะร่อนใส่ศีรษะน้อยๆของเพื่อนสาวแล้วกระเด้งไปกระแทกกับกำแพง จนกระทั่งถลาเข้าสู่ที่เก็บจานอย่างสวยงาม

"..อะไร ของมันใหญ่กว่าของฉันตรงไหน" ตะโกนเสียงดังให้อีกฝ่ายได้ยิน แล้วสะบัดหน้าไปอีกทาง
"เดี๋ยว ให้อาจารย์น้ำหอมพิสูจน์ก็ได้วะ.."ว่าจบก็เดินปึงปังลงไปอีกฟากของโรงอาหารเพื่อไปหาอาจารย์สาวหน้าซื่อตาใส น่ารักแอ๊บแบ๊ว ที่สุดแสนจะเคารพ

ฉันกระดิกหูระริกฟังเสียงตะโกนของอิสายฟ้า "จะไปก็ไปเซ่ ใครจะไปสนเล่า เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย วันนี้ ฉันไม่กลับหอนะ จะไปนอนห้องครูทัณฑ์ เห๊อะ"

ฉันกระซิบอย่างแผ่วเบาประมาณ 180 เดซิเบลจนกระจกแทบแตก ก่อนจะสะบัดบ๊อบ ไม่แคร์สื่ออิสายฟ้า เดินกระแทกส้นเท้าไปตามทางเดินด้วยสีหน้าบูดบึ้งปานแดกรังแตนมาเป็นลิตร

ชิส์ ใครจะไปสนใจกันล่ะ ว่าแต่ นี่ฉันหลุดปากไปแล้วสินะ ว่าชอบของใหญ่!!

บรรยากาศมาคุ เพื่อนตูจะแยกทางกันไป นี่มันวันมหาวิบัติเย็นตาโฟอืดหรืออะไร
มีเรื่องกันทั้งวันดีนะที่ได้ตุนอาหารเข้าไปแล้ว

มือใหญ่ยกขึ้นเกาหัวสองทีกว่าๆแล้วตะโกนเรียกไอ้สายฟ้ากับพิมพ์จ๋าแบบที่พวกมันต้องได้ยิน
"เห้ยๆ นี่แกสองคนเป็นไรวะ จะไปไหน ทะเลาะกันอย่างนี้เดี๋ยวพวกฉันเดือดร้อนอีก จริงไหมไอ้ฝิ่น"
คำสุดท้ายเหมือนพูดกับแฝดตัวเองมากกว่า

ผมมองตามพิมพ์ที่กำลังจะเดินไปห้องพยาบาล ก่อนจะหันมามองที่ไอ้สายฟ้าที่จะไปหา อ.น้ำหอมให้พิสูจน์ความใหญ่อะไรของมัน - -

"กลับมานี่เลย ไปหาพิมพ์นู่น เดี๋ยวฉันไปหาอาจารย์หอมจ๋าเอง =,.="

เหมือนบรรยากาศโรแมนจะถูกแทนทีชั้นสีม่วง
"กลับมานี่เลย ไปหาพิมพ์นู่น เดี๋ยวฉันไปหาอาจารย์หอมจ๋าเอง =,.="
เจ้หอมที่พูดถึงนี้ใช่คนที่หน้าเอ๋อๆ ใช่ไหม อยากรู้วะ รุ่นพี่พวกนี้เครมครูกันหมดแล้วหรอวะ

"หมดเวลาแล้วหรอวะ.." ยังไม่ทันจะพูดจบก็หยิบกระเป๋าเงินชาไปซื้อเบียร์ขึ้นไปตุนบนห้อง
"ปะ ขึ้นห้อง .. อยากเมพเร็วๆ"

"จะไปก็ไปเซ่ ใครจะไปสนเล่า เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย วันนี้ฉันไม่กลับหอนะ จะไปนอนห้องครูทัณฑ์ เห๊อะ"

"จะให้ช่วยเก็บเสื้อผ้าด้วยไหมล่ะ.."ตะโกนสวนกลับเสียงนอยด์ ก็เรามันซื่อ เธอจะสื่ออะไรช่วยบอกมา..

เท้าที่กำลังก้าวฉับฉับก็พลันอยู่ไม่สุข เผลอ(?)ยกขึ้นถีบตู้รองจานอย่างแรงจนล้มโครมลงมา

โครม! เพล้ง เพล้ง เพล้ง!
จานกระเบื้องทั้งเก่าใหม่ปนกันไปลงไปกองเหลือแต่ซากอยู่บนพื้นอย่างน่าอนาถ ชายหนุ่มกระพริบตาปริบๆ
ไม่นะ.. ไม่ใช่ ตูไม่ได้ทำนะ ลมมันพัด ก็แค่ พัดแรงไป

"เห้ยๆ นี่แกสองคนเป็นไรวะ จะไปไหน ทะเลาะกันอย่างนี้เดี๋ยวพวกฉันเดือดร้อนอีก จริงไหมไอ้ฝิ่น"

"กลับมานี่เลย ไปหาพิมพ์นู่น เดี๋ยวฉันไปหาอาจารย์หอมจ๋าเอง =,.="
ดวงตาคมตวัดมองแฝดหัวแดง แล้วรีบสาวเท้าเข้าไปหาเพื่อให้ตัวเองพ้นจากที่เกิดเหตุจานถล่มอย่างไว ทันทีที่เข้าถึงตัว ฝ่ามือหนายกขึ้นแล้วบีบหัวไหล่หม่อนเบาๆ

"จะไปให้เขาช่วยพิสูจน์ความใหญ่... หรือแกอยากจะช่วยแทน?"

ฉันมองตามพี่พิมพ์ที่กำลังจะตรงลิ่วไปห้องพยาบาลอย่างที่ว่าไว้ แต่ต้องชะงักกลับมาด้วยเสียงสุดบาดใจของพี่สายฟ้าเพื่อนไปคืนจานก่อนจะโดนลดเกรด(?) แล้วเหมือนจะมีการทะเลาะประชดประชันกันระหว่างสองคนนี้ บร๊ะเจ้า พี่สายฟ้ารสนิยมเล็กๆแบบนี้หรอ?! แต่ช่างเถอะ ครูทัณขา แก้ผ้าอยู่หนใด

"..อะไร ของมันใหญ่กว่าของฉันตรงไหน" เอ๊ะ ได้ยินอะไรแว่วๆจากใคร "เดี๋ยวให้อาจารย์น้ำหอมพิสูจน์ก็ได้วะ.." แอร๊ยยยย พี่สายฟ้าเองหรอ ฉันรีบหันกลับไปมองเจ้าของประโยคนั่นพร้อมกับทำตาลุกวาวอยากจะอาสาเอง

"จะไปก็ไปเซ่ ใครจะไปสนเล่า เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย วันนี้ ฉันไม่กลับหอนะ จะไปนอนห้องครูทัณฑ์ เห๊อะ" ฉันกลับมามองพี่พิมพ์อีกครั้ง เอ๊ะ หรือตามรุ่นพี่ไปเก็บครูทัณดี "อร๊ายยย ซันนี่เลือกไม่ถูกค่ะ~~~~" หลุดร้องออกไปเบาๆจนลั่นโรงอาหาร แต่ยังคงพิจารณาต่อไปว่าจะเลือกทางไหนดีขณะเดียวกับที่พี่สายฟ้าก่อเหตุย่อมๆ(?)และรุ่นพี่แฝดหัวแดงที่ชื่อหม่อนเอ่ยท้วงพี่สายฟ้า

"กลับมานี่เลย ไปหาพิมพ์นู่น เดี๋ยวฉันไปหาอาจารย์หอมจ๋าเอง =,.=" โอ๊ะ แฝดก็แจ่มเจิดนะคะ

พี่สายฟ้าเดินกลับมาหาพี่แฝดแดงและจับไหล่เขาก่อนจะพูดประโยคชวนกรี๊ดให้โรงอาหารแตกเป็นเสี่ยงๆ"จะไปให้เขาช่วยพิสูจน์ความใหญ่... หรือแกอยากจะช่วยแทน?"

"แล้วอยากให้ช่วยไหมละ ? พร้อมสนองอยูแล้วไม่ขัด" แล้วก็มีเสียงใครคนนึง ฉันจำได้ว่าเป็นเด็กแลกเปลี่ยนนี่ล่ะพูดออกมาว่าจะหมดเวลาแล้วนั่นทำให้พี่สุดหล่อรีบเปลี่ยนใจจะกลับห้อง "เอาไง จะขึ้นห้องเลยไหมครับเพื่อน ?"

"ซันนี่ขึ้นไปด้วยคนสิคะ~~!!" ฉันรีบเสนอตัวแล้วเข้าไปแทรกกลางระหว่างรุ่นพี่ทั้งสองและโอบเอวทั้งสองคนไว้แน่น
ซันนี่ปล่อยครูทัณให้พี่พิมพ์ไปดีกว่า ตรงนี้มีผู้ชายๆหล่อๆอีกตั้งสามคน "ให้ซันนี่ไปพิสูจน์ก่อนสิคะว่าที่นี่ใครใหญ่จริง"

"เห๊อะ จะปรี้กันก็ทำไปเลย ไม่สนหรอก!!" ฉันกำมือแน่นถึงจะเดินห่างมาพอสมควรแต่มันก็ดังพอที่จะได้ยินสิ่งที่พวกมันพุดกัน หงุดหงิดชะมัด แม่อยากจะกระชากคอหอยหมีมาทำสร้อยคอใส่

"อิฟ้า ฉันเกลียดแก เกลี๊ด เกลียด" ฉันตราหน้าไอ้บื้อสถุล ก่อนจะสบถในลำคอเบาๆ "ชิส์" มันยังทำอะไรกันก็ช่าหัวแห้วมันเส่ะ ฉันสาบานเลยว่าจะไม่คุยกับมันตลอดชาติ ไอ้สายฟ้า!!

“ป๊าป!” ศรีษะสั่นสะเทือนประมาณ 9 ริกเตอร์
“อะไรห๊ะ อะไร ชกตังไปดื้อๆเลยนะอิคลาย! แต่ขอโทษ กระเป๋าตังฉันไม่มีเงินสักบาทว่ะ”แล้วกรุเอาเงินจากไหนซื้อเบียร์วะ

"ซันนี่ขึ้นไปด้วยคนสิคะ~~!!"
เหมือนเสียงเปตรขอส่วนบุญเลยทำให้ต้องหันไปมอง
บรรดารุ่นพี่ที่กำลังโดนซันนี่กอดเอวทั้งสองข้าง

อะ..หือ งานนี้มีเสียตัว

"เฮ้ย ตามไปดีไหมว่ะ" แหม่ม กล้องพร้อมขนาดนี้ยังจะถามอีกเน๊าะ
ไอโฟนถูกหยิบขึ้นมารอ พร้อมกดทันที
"จัดไป!!!" ว่าแล้วก็ลากชาเดินเข้าไปใกล้เหตุการณ์ ด้วยความลุ่นระทึก