➳ { โรงอาหารกาไก่

ฉันเบิกตามองเหตุการณ์ตรงหน้า ตั้งแต่ที่ชาถูกน้ำในแก้วนั่นราดใส่หัว ทั้งสองฝ่ายเถียงกันแบบหยิ่งๆ เอ๊ะ แบบพวกนางร้ายในละครละมั้ง (- -) แต่ดูเหมือนคนที่ตัวเล็กที่สุดในกลุ่มของพวกนั้น จะเดินเข้ามาแล้วโน้มคอชาลงไปจุ๊บ เอ่อ ประมาณ วิ กว่าๆได้ เอ่อ... บอกกุทีสิคะ นี่มันวายเรอะ ไม่เอานะ ไม่เอาTOT

ฉันทิ้งถ้วยบลูเบอร์รี่ชีสพาย(ที่หมดแล้ว) แล้ววิ่งไปดูอาการของชา

"ชา เป็นไรเปล่า ยัยพวกนั้นใครน่ะ"
ฉันมองหน้าชาแล้วสำรวจร่างกายเพื่อน
"เธอเจ็บตรงไหนเปล่า"

"มารยาท. . .เหรอ?"

ยัยนั่นเอียงคอมอง แล้วกระตุกยิ้มที่มุมปาก ใช้สายตาปรายมองฉันตั้งแต่ฝ่าเท้าจรดศีรษะ

ฮึ น่าเบื่อ ทำไมต้องมาด่ากันเหมือนนางร้ายในละครหลังข่าว กุอยากแดกเหล้าแล้ว

"คนอย่างเธอ รู้จักคำว่า มารยาทด้วยเหรอ ถ้าแค่เธอใส่ใจสักนิดว่าชนใครจะเดินไม่ได้ แล้วหันไปขอโทษ

ฉันก็พอจะเชื่ออยู่หรอกว่า เธอรู้จักนะ. . .แต่นี่ ไม่ใช่"

ฉันจ้องตาอีกฝ่ายกลับอย่างไม่มีใครยอมใคร

“โทษเถอะนะ อย่างที่บอก ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชนเพื่อนอะไรนั่นของเธอตอนไหน

แล้วเรื่องมารยาท...”

ฉันยักไหล่ แล้วเบ้ปากอย่างรมเสียหน่อยๆ

“...ถึงฉันจะให้ไม่บ่อย แต่ก็แยกออกว่าเวลาไหนควรใช้ หรือไม่ควร

หือ ขนาดคนที่รู้เรื่องมารยาทดีอย่างเธอ ยังไม่รู้จักทักกันหรือพูดกันดีๆก่อนเลยด้วยซ้ำ

อยู่ๆก็มาราดน้ำใส่ ใช้สมองส่วนไหนคิดว่ะ อยากเป็นนางร้ายในละครน้ำเน่ามากนักก็บอกเถอะ"

"แล้วอีกอย่าง ลอบกัดเหรอ? ขอโทษนะ. . .ฉันก็ไม่ใช่คนสะอาดซะด้วยสิ ถ้าใครมาทำเพื่อนฉัน

จะกัดตรงๆหรือลอบกัด หรือหมาหมู่ ฉันก็ทำได้ทั้งนั้น"

"เธอเป็นใคร ไม่ได้ใส่ชุดของโรงเรียนนี่ เอ๊ะ หรือว่าเด็กแลกเปลี่ยนที่ว่านั่น"

"กร่างแล้วมันแหกกฎหมายมาตราไหนเหรอ แล้วเธอ...เสือกอะไร หือ"

". . .ตายจริง ไม่ต้องดูอะไรมากหรอก แค่คำพูดก็รู้ถึงพื้นฐานครอบครัวแล้วนี่นะ

มินิอย่าถือสาอะไรเลยนะ เคยได้ยินนี่นา สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุลน่ะ"

ฉันกระดกลิ้นอย่างไม่แคร์กับคำพูดของอีกฝ่าย

“อือ ไม่เถียง งั้นก็เข้าใจสินะว่าสันดานฉันมันไม่ใช่ผู้ดีเหมือนพวกเธอ

แต่ถ้าต้องเป็นผู้ดีแบบนี้...”

ฉันใช้หางตามองอีกฝ่าย ก่อนจะโบกมือไปมา

“ขอบายว่ะ เฟคจัด ด่าชำนาญ คงให้ร้ายคนอื่นเขาไว้เยอะสินะ อือ ก็พอเข้าใจ

ฉันด่าแบบผู้ดีไม่เป็นหรอกนะ แต่ให้ตายเถอะ พวกเธอแม่ง ทรามเกินบรรยาย ว่ะ

เหมือนแม่มดปากแดง จมูกโต เล็บยาว ฟันเยิ่นๆไรเงี่ย เออ ขนลุกเลย"

"ขอโทษนะ"

จู่ๆ ยัยผู้หญิงตัวโคตรเตี้ยอีกคนก็เดินมาแทรกกลาง แล้วโน้มตัวฉันลงไป...จูบ

เออ เจริญ กุไม่ใช่ยูรินะ...อ่ะ...

ทำไม ร่างกายมัน ซวยแล้วไงมึง...

"หึ เด็กห้อง 19 งั้นเหรอ ถึงว่าสิ นึกว่าตัวอะไรมาเห่าเรียกร้องความสนใจซะอีก เด็กแลกเปลี่ยนงั้นสิ คงไม่เคยมีใครเซี่ยมสอนมาเลยสินะ ว่ามารยาทคืออะไร ก่อนที่อยากจะให้คนอื่นมีมารยาทหัดมีมารยาทเองซะก่อนดีไหม อ่อ ฉันมีหนังสือผู้ดีอยู่นะ ว่างๆจะยืมไปต้มกิน ก็ไม่ว่ากันหรอกนะ อุ๊ย นี่เหมือนฉันจะว่าเธอรึเปล่าเนี่ย อ๋อ ไม่ใช่สิ เขาเรียกว่าทำทานกับมนุษย์โลกตาดำๆมากกว่า ยังไงซะเด็กห้องต้นๆแบบพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องมาเกลือกกลั้วกับพวกต่ำๆแบบเธอหรอกนะ ยังไงซะก็ฝากห้องอื่นจัดการแทนฉันด้วยละกัน คงรู้ดีนะ ว่าควรจัดการยังไง นี่ ถ้าเธออยากจะได้รับคำชี้แนะจากฉันก็มาหาได้เสมอนะจ๊ะ เห็นแล้วสังเวชจัง บ๊าย โฟน มินิ กลับ"

นังนั่นทิ้งสายตาเหยียดเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะออกเดินไปแบบไม่เหลียวหลัง

"ขอบคุณนะ ที่ยอมเจ็บเข่าแทนฉัน ตอนนี้ฉันหายดีแล้วล่ะ
พอที่จะจัดการกับใครบางคนได้ง่ายๆเลยด้วยซ้ำ"

อะไรกัน ฉันรู้สึกเจฌบแปลบๆตรงหัวเข่า มันก็ไม่ได้มากอะไรหรอก

แต่ก็พอให้ฉันต้องค่อยๆนั่งลงที่เดิมอย่างเซงๆ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ว่ะ ชิ

เหล้าก็ไม่ได้แดก แล้วนี่อะไร ความสามารถบ้าอะไรของนังตูดเด๋งนั่นอีกล่ะ

ฉันขยี้หัวตัวเองแรงๆอย่างโคตรหงุดหงิด โอย ให้มันได้ยังงี้สิ ชีวิต

"ชา เป็นไรเปล่า ยัยพวกนั้นใครน่ะ"

“พวกผู้ดีตีนแดง ล่ะมั้ง ไม่สิ พวกยูริที่ชอบหาเรื่องชาวบ้าน แบบคิดว่า ตัวเองใหญ่ มากกว่า เฮอะ

เอาเป็นว่า โคตรไม่น่าคบสุดๆว่ะ"

เกรซที่ตรงเข้ามานั่งข้างๆ แล้วสำรวจร่างกายฉันว่าครบ 32 รึเปล่า

"เธอเจ็บตรงไหนเปล่า"

ฉันส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะกัดริมฝีปากแบบเซงสุดๆ หมั่นไส้พวกนั้นฉิบเลย ให้ดิ้นตาย

ฉันที่ตอนแรกคิดว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน และคงไม่ใช่เพื่อนของฉัน
แต่แท้จริงแล้วเป็นชา
ฉันได้แต่มองเหตุการณืตรงหน้าแบบเอ๋อๆ เหมือนคนสติหลุด อืม...เหมือนจะสติหลุดจริงนั่นแหละ
ฉันเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของไทยมุง ก่อนจะเห็นแม่นางเอกที่ฉันคิดว่าเป็นคนดีที่โลกลืมในตอนแรก
ดึงตัวชาเข้าไปจูบ ก่อนจะพูดอะไรที่มันแบบว่า...แร๊งงง!

"คนที่ไม่รู้เรื่องอะไร แนะนำให้ถอยออกไปจะดีกว่านะ. . .เพราะดูเหมือนเด็กห้อง 16 จะหัวรุนแรงซะด้วยสิ"

คนผมสีฟ้าพูดขึ้น หือ? มันจะเกี่ยวอะไรกับเด็กห้อง 16 งั้นหรอ หรือพวกหล่อนอยู่ห้อง 16 กันน่ะ?
แต่ถึงอย่างไรก็ตามฉันไม่คิดจะเข้าไปหาเรื่องยัยพวกนั้นในตอนนี้ ฉันเจียมตัวดี
ฉันยังไม่อยากตาย

"ชา เป็นไรเปล่า ยัยพวกนั้นใครน่ะ"

“พวกผู้ดีตีนแดง ล่ะมั้ง ไม่สิ พวกยูริที่ชอบหาเรื่องชาวบ้าน แบบคิดว่า ตัวเองใหญ่ มากกว่า เฮอะ

เอาเป็นว่า โคตรไม่น่าคบสุดๆว่ะ"

"เธอเจ็บตรงไหนเปล่า"

เกรซรีบวิ่งเข้าไปดูชา ในขณะที่ฉันเพิ่งนึกได้ว่าควรดูเพื่อน ฉันจึงถลาเข้าไปอีกคน

"ไปห้องพยาบาลกันไหม? เอ๊ะ ในแผนที่ตอนเช้ามันมีห้องพยาบาลหรือเปล่า แล้วมันอยู่ตึกไหนนะ ให้ตายสิ! ฉันเดาได้ว่าพวกเด็กห้อง 16 มันกำลังจะมากระซวกไส้เธอนะ ชา =_="

"ว๊าว สาว สาว พวกเธอหาเรื่องผิดคนแล้วล่ะ ฉันว่านะ" ยัยเด็กใหม่พวกนี้ตาบอดหูหนวกหรือยังไงถึงได้ไปยุ่งกับแองเจิ้ล ลีดเดอร์ของสถาบัน สงสัยงานนี้คงมีเจ็บแหงๆ อายทิ้งงานไว้ให้ห้องเราเก็บกวาดอยู่เรื่อยเชียวนะ

"ฉันว่าอันที่จริงพวกเธอไม่ใช่เหรอที่ผิด ? ก็ทำเขาล้มแล้วไม่ขอโทษไม่ใช่รึไง เอาเถอะๆ ไม่ว่าใครจะผิดจะถูก แต่หน้าที่ของเราก็เหมือนกัน คือเก็บพวกเธอให้พ้นตาอายซะ โอเค พวกเธอจะให้ฉันเริ่มจากใครก่อนดีล่ะ หืม"

ยัยพวกนี้ไม่มีพรสวรรค์เลยงั้นสิ ยังไม่ค้นพบสินะ งั้นก็คงจัดการไม่ยาก หมู หมูเลยงานนี้ "ฮ่าๆๆๆ ว่ายังไงล่ะ"

"ไปห้องพยาบาลกันไหม? เอ๊ะ ในแผนที่ตอนเช้ามันมีห้องพยาบาลหรือเปล่า แล้วมันอยู่ตึกไหนนะ

ให้ตายสิ! ฉันเดาได้ว่าพวกเด็กห้อง 16 มันกำลังจะมากระซวกไส้เธอนะ ชา =_="

ฉันเบ้ปากอีกครั้งอย่างเซงๆ

“คงมีแต่พวกโง่เท่านั้นแหละตะกั่วที่แม่งจะทำตามคำสั่งของพวกนังยูริอะไรนั่น

อีกอย่าง พวกนั้นคงไม่ต่างจากหมารับใช้ไร้สมองที่คิดเองไม่เป็น ต้องให้คนอื่นcommandตลอดเวลา

ถ้าพวกมันมาจริง ก็ง่ายๆ หนีดิ เรื่องไรจะอยู่ให้ตายห่าอยู่นี่กกันล่ะ จริงไหม ?”

"ว๊าว สาว สาว พวกเธอหาเรื่องผิดคนแล้วล่ะ ฉันว่านะ"

อะไรอีก จะมีอะไรอีก ตกลงวันนี้ฉันจะได้ซดเหล้าสักขวดไหมห๊ะ
ไอ้เพศผู้ตัวนี้มันโผล่มาจากหลุมไหนอีกว่ะ

"ฉันว่าอันที่จริงพวกเธอไม่ใช่เหรอที่ผิด ? ก็ทำเขาล้มแล้วไม่ขอโทษไม่ใช่รึไง เอาเถอะๆ ไม่ว่าใครจะผิดจะถูก แต่หน้าที่ของเราก็เหมือนกัน คือเก็บพวกเธอให้พ้นตาอายซะ โอเค พวกเธอจะให้ฉันเริ่มจากใครก่อนดีล่ะ หืม"

อ้อ คงพวกห้อง อือ ห้อง 16 ที่ตะกั่วบอกเมื่อกี้งั้นสินะ เฮอะ

ฉันเงยหน้าขึ้นมาฝ่ายตรงข้ามที่ยืนค้ำหัวฉันอยู่

“นายคือหมารับใช้ ของพวกยูรินั่นสินะ

จะจัดการใครล่ะ? คิดเองไม่เป็นงั้นซี่ เฮอะ บ้าบอสิ้นดี"

"ฮ่าๆๆๆ ว่ายังไงล่ะ"

“ก็ไม่ว่าไง แค่จะเตือนว่าหัวเราะมากๆ ระวังลาลิ้งจะหลุดออกมาจากไทเคลียก็เท่านั้น"

ฉันยังนั่งไขว้ห่างอยู่ที่เดิม ขอเถียงซะหน่อย ก่อนหนีล่ะนะ

ช่างหงุดหงิดถึงขดจำกัด ให้ตายดิ เหล้ากุอยู่ไหนว่ะ

"ว๊าว สาว สาว พวกเธอหาเรื่องผิดคนแล้วล่ะ ฉันว่านะ"

ฉันจะพยายามคิดว่ามันคือเสียงกาไก่ กากกา งูควาย วัว หญ้า ปลาร้า อะไรก็ช่างเถอะ..

"ฉันว่าอันที่จริงพวกเธอไม่ใช่เหรอที่ผิด ? ก็ทำเขาล้มแล้วไม่ขอโทษไม่ใช่รึไง เอาเถอะๆ ไม่ว่าใครจะผิดจะถูก แต่หน้าที่ของเราก็เหมือนกัน คือเก็บพวกเธอให้พ้นตาอายซะ โอเค พวกเธอจะให้ฉันเริ่มจากใครก่อนดีล่ะ หืม"
"ฮ่าๆๆๆ ว่ายังไงล่ะ"

หนึ่งในเด็กห้อง 16 คาดว่านะ... พูดขึ้นเปิดประเด็น อืม..ฉันว่าท่าทางขนาดนี้แล้วจะพูดอ้อมโลกไปหาดาวพระเสาร์หรืออย่างไรกันนะ
แล้วอะไรน่ะ มองพวกฉันอย่างนี้ทำไม คิดว่าพวกฉันจัดการได้ง่ายๆอย่างงั้นหรอ เฮอะดูถูกกันไปหน่อยเสียแล้ว
นี่ถ้าพวกนั้นกรูกันเข้ามานะฉันจะ....
หนีคนแรกเอง =_=

"ว่ายังไงหรอคะ ? นี่จะเป้นทาสรับใช้คุณนางฟ้า 'จำแลง' คนนั้นหรอกหรอคะ แหม...ห้องท้ายๆนี่คะ คงหลอกใช้ง่ายเสียหน่อย แล้วนี่อะไรกันคะ เป็นผู้ชาย ริอาจมารังแกผู้หญิง อีกอย่างเราเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนนะคะ ทำอย่างงี้เหมือนมันไม่ให้เกียรติ เอาเถอะ พูดอย่างไรก็คงไม่เข้าสมองขี้เลื่อยอย่างพวกคุณหรอกเนอะ เพราะสายตาและท่าทางมันบ่งบอกว่า พวกคุณอยากอวดเบ่งพลังเต็มแก่ ไอ้พรสวรรค์หรือพรแสวงอะไรนั่นน่ะหรอ พวกคุณคิดว่าเขามีเอาไว้ใช้ทำร้ายคนที่บริสุทธิ์งั้นหรือ คุณติดสินคนจากการเลือกฝ่ายงั้นสินะคะ...

หึ...ต่ำจริงๆ"

อดไม้ได้ที่จะพูดออกไป...ฉันตายแน่ๆ

"ว๊าว สาว สาว พวกเธอหาเรื่องผิดคนแล้วล่ะ ฉันว่านะ"

"ฉันว่าอันที่จริงพวกเธอไม่ใช่เหรอที่ผิด ? ก็ทำเขาล้มแล้วไม่ขอโทษไม่ใช่รึไง เอาเถอะๆ ไม่ว่าใครจะผิดจะถูก แต่หน้าที่ของเราก็เหมือนกัน คือเก็บพวกเธอให้พ้นตาอายซะ โอเค พวกเธอจะให้ฉันเริ่มจากใครก่อนดีล่ะ หืม"
"ฮ่าๆๆๆ ว่ายังไงล่ะ"
เสียงลูกพี่เรียกอารมณ์อยากต่อยอยากตีในสายเลือดอย่างบอกไม่ถูก ชายหนุ่มเอียงคอไปมาแล้วเดินลากไม้ยาวที่พกติดตัวมายืนยักคิ้วอยู่ข้างลูกพี่

"ว่ายังไงหรอคะ ? นี่จะเป้นทาสรับใช้คุณนางฟ้า 'จำแลง' คนนั้นหรอกหรอคะ แหม...ห้องท้ายๆนี่คะ คงหลอกใช้ง่ายเสียหน่อย แล้วนี่อะไรกันคะ เป็นผู้ชาย ริอาจมารังแกผู้หญิง อีกอย่างเราเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนนะคะ ทำอย่างงี้เหมือนมันไม่ให้เกียรติ เอาเถอะ พูดอย่างไรก็คงไม่เข้าสมองขี้เลื่อยอย่างพวกคุณหรอกเนอะ เพราะสายตาและท่าทางมันบ่งบอกว่า พวกคุณอยากอวดเบ่งพลังเต็มแก่ ไอ้พรสวรรค์หรือพรแสวงอะไรนั่นน่ะหรอ พวกคุณคิดว่าเขามีเอาไว้ใช้ทำร้ายคนที่บริสุทธิ์งั้นหรือ คุณติดสินคนจากการเลือกฝ่ายงั้นสินะคะ...

หึ...ต่ำจริงๆ"

เด็กผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มนั้นพูดขึ้นมา ด่าซะยาวขนาดนี้กุสนหรอ - - แต่คำสุดท้ายมันจี้ใจ

"วะ ปากดีกันแบบนี้ เล่นมันเลยไหมลูกพี่ !! "

"เฮ้อ น่ารำคาญว่ะ"ฉันถอนหายใจออกมายืดยาวหลังจากที่ทนฟังคนสองฝ่ายทะเลาะกัน ขนมฟูในปากเริ่มจะไม่อร่อยซะแล้วสิ ความจริงฉันไม่ใช่หมารับใช้ของยัยพวกนางฟ้าซิลิโคนอะไรนั้นหรอกนะ ก็แค่เบื่อ เฮ้อ เบื่อจริง เถียงกันทำไมวะ กะอีแค่เดินชนกันมันจะตายห่ากันเลยหรือไง แถมอีกอย่าง ฉันก็เป็นชะนี ไม่ได้โง่เหมือนพวกกระทิงในห้องที่แสนเคารพเทิดทูนบูชายัยเจ๊พวกนั้น ถึงขนาดทำเป็นหลับหูหลับตาไม่รู้ว่า ยัยสามนางฟ้านั้นแซนด์วิชกินกันเองนั่น

แต่ที่ฉันยอมไม่ได้ถึงต้องเดินมารวมกับไ้อ้พวกกระทิงบ้านี้ก็เพราะ

"ว่ายังไงหรอคะ ? นี่จะเป้นทาสรับใช้คุณนางฟ้า 'จำแลง' คนนั้นหรอกหรอคะ แหม...ห้องท้ายๆนี่คะ คงหลอกใช้ง่ายเสียหน่อย แล้วนี่อะไรกันคะ เป็นผู้ชาย ริอาจมารังแกผู้หญิง อีกอย่างเราเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนนะคะ ทำอย่างงี้เหมือนมันไม่ให้เกียรติ เอาเถอะ พูดอย่างไรก็คงไม่เข้าสมองขี้เลื่อยอย่างพวกคุณหรอกเนอะ เพราะสายตาและท่าทางมันบ่งบอกว่า พวกคุณอยากอวดเบ่งพลังเต็มแก่ ไอ้พรสวรรค์หรือพรแสวงอะไรนั่นน่ะหรอ พวกคุณคิดว่าเขามีเอาไว้ใช้ทำร้ายคนที่บริสุทธิ์งั้นหรือ คุณติดสินคนจากการเลือกฝ่ายงั้นสินะคะ...

หึ...ต่ำจริงๆ"

"ทำไมวะ...ก็แค่เรียนไม่เก่ง โง่ เออยอมรับ ทำไมต้องมาด่ากันอย่างนี้ด้วยวะ"

"ถ้าแกยังมัวแต่อ้อมโลกอยู่แบบนี้นะ รับรองชาติหน้าคงไม่ได้มีเรื่องกันหรอก..แกไม่หาเรื่องใช่มั้ย เออดีฉันเปิดเอง"
พูดจบ ฉันก็ปาขนมฟูในมือลงกับพื้นแล้วใช้รองเท้าขยี้ไปมา ก่อนจะเดินเข้าไปหายัยเด็กปากดี แล้วกระชากผมของหล่อนขึ้นมา ฝ่ามืออีกข้างก็ซัดเข้าเต็มๆข้างแก้มซ้าย ตามด้วยแก้มขวา

"วะ ปากดีกันแบบนี้ เล่นมันเลยไหมลูกพี่ !! "

ฉันหันไปมองผู้ชายอีกคนที่พูดขึ้นมา...อ้อนี่คงเป็นลูกจ๊อกสินะ อืม...

"อ่าฮะ นี่ก็อีกคนสินะคะ

'ลูกจ๊อก'

คิดเองไม่เป้น ถ้าไม่ได้รับคำสั่งจากท่านหัวหน้าก็จะทำอะไรไม่ได้ คิดไม่ออกบอกไม่ถูก แบบว่าตัวมันไม่ไป ท่าหัวหน้าต้องป้อนคำสั่งให้ก่อนจึงจะปฏิบัติการได้ แม้ตัวตายฉันก็ยอม อืม...น่าสงสารนะคะนี่ ว่างๆหาปลามาทานหน่อยนะคะ จะได้ฉลาดขึ้นมาบ้าง อ้อ! แล้วบางทีอาจจะทำให้หลุดพ้นบ่วงเวรกรรมอันลวงตาที่ชื่อว่า 'นางฟ้าจำแลง' ด้วยนะคะ ส่วนห้องก็อาจจะได้เลื่อนขึ้นไปหน่อย บางที การหาสาระเข้าตัวเองก็ทำให้โลกนี้มันสดใสขึ้นนะคะ..."

ฉันพูดก่อนจะมองพวกนั้นอีกครั้ง

"อ้อ..รึจะให้ทวนความจำ พวกฉันมาที่นี่ในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยน ฉันมาเป็นแขกค่ะ ไม่ใช่ทาส หรือคนรับใช้ ปฏิบัติตัวให้มันดีเสียหน่อยนะคะ แม้จะได้อยู่ห้องสุดท้าย แต่ก็ใช่ว่าพวกฉันจะโง่กว่าพวกคุณหรอกนะคะ หึ..."

อุ้ย สะใจ...ทางหนีอยู่ตรงไหนคะ = =

"ทำไมวะ...ก็แค่เรียนไม่เก่ง โง่ เออยอมรับ ทำไมต้องมาด่ากันอย่างนี้ด้วยวะ"

"ถ้าแกยังมัวแต่อ้อมโลกอยู่แบบนี้นะ รับรองชาติหน้าคงไม่ได้มีเรื่องกันหรอก..แกไม่หาเรื่องใช่มั้ย เออดีฉันเปิดเอง"

จู่อีกคนก็เข้ามากระชากตัวฉันก่อนที่ฉันจะทันหนีแล้วซัดใส่แก้มฉัน แต่คิดหรอว่าฉันจะยอม..

"ตายละ ยอมรับด้วยว่าโง่นับว่ายังฉลาดอยู่นะคะนี่ ฉันไม่ตบตอบหรอกนะคะ มือฉันยังขาวสะอาดน่ะนะ อ้อ! ถ้าคุณจะทำอะไรฉันอีก โปรดอย่าแทงแล้วกันนะคะ... ลองดูสิถ้ามีครูมาเห็นใครกันแน่ที่มันจะผิด..."

ฉันแสยะยิ้ม แล้วบรรจงเตะเข้าไปยังกลางลำตัว ระหว่างขาทันที เฮอะ...จุดอ่อนทุกเพศนั่นละ

ฝ่ามือเล็กจับขาที่พุ่งเข้ามากลางลำตัว แล้วบิดลงอย่างแรง ตามด้วยตวัดขาเตะสี่ข้างของร่างเด็กสาว
"ครูเหรอ...แคร์?"
ฉันกระชากผมยาวๆนั้นขึ้นมาอีกครั้ง แล้วใช้กำปั้นเสยเข้าที่ปลายคาง พร้อมกับลงฝ่าเท้าเข้าไปที่ท้อง

เฮอะให้ตายสิ ขี้โกงชะมัด เจ็บเหมือนกันนะเฮ้ย! แต่ตระกูลฉัน ขอโทษนะ..ถึกค่ะ!

"ศรีสนได้นะคะ เฮอะ แรงแค่นี้น่ะอย่าไปต่อยกับใครเขาเลยค่ะ..."

ไม่เจ็บจริงๆสาบานได้ฉันหันไปเห้นขวดเบียร์นั่นปะไร หยิบมาแล้วบรรจงร่อนไปเล็งหัวมัน
ฉันไปติดต่อกับประมาณสามขวดเห็นจะได้เหอะ..

หนีทางไหนดี...

"กินเบียร์หน่อยไหมคะ?"

ฟิ้ว ฟิ้วว ฟิ้ววว

เคมองเห็นเพื่อนร่วมห้องจัดขนมใส่ยัยเด็กปากดี ก็คึก 'กุอยากบ้าง' สายตาหันไปเห็นเด็กสาวรึเปล่ากุก็ไม่รู้ที่นั่งไขว่ห้างอยู่ เคหันไปสบตาลูกพี่ ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหา

“ก็ไม่ว่าไง แค่จะเตือนว่าหัวเราะมากๆ ระวังลาลิ้งจะหลุดออกมาจากไทเคลียก็เท่านั้น"

"ลาลิ้งไทลาเคลียต่อมไทรอยต่อมไทมัสอะไรกูไม่รู้จัก แล้วไงวะ มาหาเรื่องพวกสาวแองเจิลก็ต้องโดนแบบนี้แหละว่ะ"
พูดไม่ทันขาดคำำมือใหญ่ตบหน้าไปอย่างแรงก่อนจะยกมือขึ้นบีบหน้าของเด็กสาวให้มองมาที่ตนเอง
"หน้าตาพอไปวัดไปวาได้นี่หว่า ดั้งหักไปคงไม่ถือสากันใช่ไหม"

หลังจากที่ฉันกำลังนั่งแทะโลมเค้กอย่างสนุกสนาน แลดูเหมือนตรงลานเบียร์กำลังจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น
ฉันมองไปทางลานเบียร์ เริ่มตั้งแต่ชาถูกราดน้ำใส่ ไปจนถึงชาโดนจูบ จนพวกผู้หญิงพวกนั้นสะบัดก้อนสุดงอนออกไปจนถึงคราวที่เด็กห้องสิบหกเข้ามาฉันยังนั่งอยู่กับโต๊ะเพราะเค้กยังไม่หมด แต่พอถึงคราวพีบีถูกจิกหัวโต๊ะฉันลุกอย่างรวดเร็วแล้วเดินเข้าไปในเหตุการณ์เพราะเค้กหมดแล้ว
"ทำไมวะ...ก็แค่เรียนไม่เก่ง โง่ เออยอมรับ ทำไมต้องมาด่ากันอย่างนี้ด้วยวะ"
"ถ้าแกยังมัวแต่อ้อมโลกอยู่แบบนี้นะ รับรองชาติหน้าคงไม่ได้มีเรื่องกันหรอก..แกไม่หาเรื่องใช่มั้ย เออดีฉันเปิดเอง"

"ตายละ ยอมรับด้วยว่าโง่นับว่ายังฉลาดอยู่นะคะนี่ ฉันไม่ตบตอบหรอกนะคะ มือฉันยังขาวสะอาดน่ะนะ อ้อ! ถ้าคุณจะทำอะไรฉันอีก โปรดอย่าแทงแล้วกันนะคะ... ลองดูสิถ้ามีครูมาเห็นใครกันแน่ที่มันจะผิด..."

"อ้าว ตายละ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันเหรอ"ฉันเดินเข้าไปหาพีบี ชา และเกรซ ก่อนจะพูดขึ้นแทรกแบบอึนๆเพราะไม่รู้จะพูดคำว่าอะไรดี อันที่จริงฉันก็พอรู้ว่ามีเรื่องอะไรหรอกนะ แต่ฉันก็อยากจะช่วยเพื่อนนะ .. อืม คิดว่าช่วย ไม่ใช่ตัวถ่วง ถ้าทำได้

ยัยพวกนี้ ด่าพวกเราซะเต็มคราบเลยแหะ "ใช่ พวกเรามันห้องหลังๆก็จริง แต่พวกเธอนี่ พูดเหมือนฉลาดกว่าพวกเราอย่างงั้นล่ะ มาให้ฉันถลกดูหน่อยไหม ว่เาธอจะมีสมองที่มีรอยหยักมกาแค่ไหน อ่อ แล้วอีกเรื่อง อาจาร์ยเขาไม่เคยห้ามเด็กตีกันในโรงเรียนหรอกนะ โดยเฉพาะถ้าเป็นคำสั่งของอายก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าคำสั่งของผอ.เลยซักนิด ยัยนั่นน่ะ มีอิทธิพลมากกว่าที่พวกเธอคิดนะ"

มือที่สะบัดออกไปเฉียดหน้าหญิงสาวผมสีชา พร้อมกับเล็บที่ค่อยยาวๆขึ้นมาจนเหมือนคมมีดสร้างบาดแผลเล็กบนใบหน้าของเธอ เลือดเธอคงรสชาติไม่ดีเท่าไหร่ ตัดสินใจว่าไม่ชิมจะดีกว่า "ว่าไง อยากจะตายแบบไหน ก็บอกมาได้เลย . . "

ฉันเหลือบไปเห็นชากำลังโดนทำร้าย ไม่วายหันเอาเท้าไปถีบไอ้คนที่ตบหน้าเพื่อนฉันทันที

ผัวะ!

"เพศผู้นี่นิสัยมันแย่ทุกคนจริงๆ ให้ตายสิ นี่เคยเรียนกันบ้างไหม เพศแม่น่ะเป้นเพศที่ยิ่งใหญ่ไม่ควรทำร้าย ข่มเหง รังแก ด้วยเรื่องงี่เง่าอย่างงี้หรอกนะ"

ก่อนจะหันไปหาผู้มาใหม่แล้วส่งสายตาประมาณว่า

'พาหนีเถอะ =_='

"ศรีทนได้นะเคอะ เฮอะ แรงแค่นี้น่ะอย่าไปต่อยกับใครเขาเลยค่ะ..."

ฟึ่บ!

ฉันรับขวดเบียร์ที่ถูกโยนเข้ามา แล้วเปิดฝาก่อนกระดกใส่ปาก

"ขอบใจ.. แต่เลิกพูดมากซะทีได้ไหม พูดภาษาผู้ดี ไม่เข้าใจว่ะ"

ฉันปาขวดเบียร์กลับไปหาคนที่ปามา แล้วหยิบเก้าอี้แถวนั้นมาถือไว้ในมือ

"อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเลือดมันทะลักออกมาจากปาก แกยังจะปากดีอยู่อย่างนี้ไหม"

พูดจบฉันก็ทุ่มเก้าอี้ใส่ร่างเล็กของเ็ด็กสาวเต็มแรง

ฉันคว้าเก้าอี้แถวนั้นให้มันปะทะกับเก้าอี้ที่พวกมันขว้างมา ก่อนจะก้าวเท้าไปข้างหลังนิดหน่อย

"นี่เเหละค่ะ ภาษาปกติของฉัน ภาษาอื่นก็พูดไม่เป้นแล้ว หรือจะเอาภาษาต่างด้าวคะ? แบบว่าซำบายดีบ่ ไรเทือกๆนี้ พอดีว่ามีการศึกษา หน้าตาดี สวยอ่ะค่ะ"

แรงปะทะจากเก้าอี้ที่อีกฝ่ายขว้างมา ทำให้เก้าอี้ในมือของฉันหลุดออกไป แต่แล้วไง?
"นี่เเหละค่ะ ภาษาปกติของฉัน ภาษาอื่นก็พูดไม่เป้นแล้ว หรือจะเอาภาษาต่างด้าวคะ? แบบว่าซำบายดีบ่ ไรเทือกๆนี้ พอดีว่ามีการศึกษา หน้าตาดี สวยอ่ะค่ะ"
ฉันตวัดเท้าเสยปลายคางของยัยเด็กผู้หญิงขี้บ่น น่ารำคาญ พร้อมกับลดตัวหยิบขวดเบียร์บนพื้น แล้วพุ่งเข้าไปฟาดขวดเบียร์ลงบนศีรษะทุยๆนั้นเต็มแรง

"ถ้าตายแล้ว ยังจะปากดีได้อยู่ไหม"

"ลาลิ้งไทลาเคลียต่อมไทรอยต่อมไทมัสอะไรกูไม่รู้จัก

แล้วไงวะ มาหาเรื่องพวกสาวแองเจิลก็ต้องโดนแบบนี้แหละว่ะ"

กะจะเข้าไปช่วยพีบีอยู่แล้วเชียว หือ แล้วนั่นอะไร เพศผู้สมองกลวง ลูกกระจอกเมื่อกี้นี่หว่า

“แองเจิ้ล? นางฟ้า? เรียกเข้าไปได้ยังไง ใช้ตีนดูเหรอว่ะ"

ยังไม่ทันได้ตอกต่ออีกดอกสองดอก มันก็ใช้มือหนาๆถึกๆตบมาที่หน้าฉันเต็มแรง จนหน้าหัน

แค่นั่นยังไม่พอ ยังเอามือโสโครกบีบหน้าฉันให้มองมัน อยากมองตายเลยมึง

กุอยากแดกเหล้าตอนนี้ เริ่มรมเสยแล้ว ให้มันได้อย่างงี้สิ!

"หน้าตาพอไปวัดไปวาได้นี่หว่า ดั้งหักไปคงไม่ถือสากันใช่ไหม"

“ถุ้ย!”

ฉันถุ้ยน้ำลายใส่มันเต็มหน้า สดชื่นดีไหม พึ่งซัดเบียร์มาป๋องนึงด้วยสิ

พลางกระตุกยิ้มที่มุมปาก

“จะวิจารณ์คนอื่น หัดดูสารรูปตัวเองก่อนก็ดีนะ แล้วฉันว่า ดั้งฉันโด่งกว่านายเยอะเลยว่ะ จริงม่ะ ฮึ"

ก่อนจะใช้สันมือทั้งสองข้างที่เป็นอิสระอยู่ สัดกลางลำคอมันเต็มๆ โดนเส้นเลือดใหญ่มันทีเดียว

จุกไปอีกนาน...พร้อมกับตัวที่ย่อลงอย่างรวดเร็ว แล้วตวัดขายาวๆของตัวเองขัดขาอีกฝ่ายให้ล้มหน้าขมำ!

ยังไม่ทันได้พักหายใจ อิเพศผู้นำแก็งก็เอาเล็บที่คมเหมือนมีดผุๆของมันมาเฉียดแก้มฉัน

จนเลือดไหลเป็นทาง ฉันใช้มือปาดเลือดตัวเองช้าๆ คือ กุก็เจ็บเป็น ใครจะบ้าปาดแรงๆ

"ว่าไง อยากจะตายแบบไหน ก็บอกมาได้เลย . . "

“หือ นายตายให้ดูก่อนดิ จะได้เหลือแบบถูก

เผื่อท่าตายของนาย จะโดนใจฉัน...ล่ะมั้ง"

อาศัยจังหวะนี้ ขว้างขวดเหล้าที่วางอยู่แถวๆนั้น มาตีใส่หัวอีกฝ่ายจนขวดแตกทันที

เสียดายเหล้าว่ะ ให้ตายเถอะ ชิ

ฉันคว้าขวดเบียร์อีกขวดลอยไปประทะ ตามสเต็ปเดิมเมื่อกี้ทุกประการ

"ถ้าตายแล้ว ยังจะปากดีได้อยู่ไหม"

นี่ฉันไปก่อกรรมทำเวรอะไรไว้กับพวกเขารึเปล่า ให้ตายสิ กัดไม่ปล่อยเลยจริงๆ
เอ๊ะ...จริงสินะ หรือบางทีฉันควรอยู่เฉยๆ ทำเป้นไม่สนใจ ปล่อยให้เขาเป้นอากาศธาตุไปซะ อืม..
เป้นความคิดที่ดีมากเลยพีบี!

"โอเคค่ะ ฉันเบื่อแล้วละ ไม่อยากบู๊อะไรละ เปลืองพลังงาน อีกอย่าง ใครจะมีอิทธิพลอะไรก็ช่างเถอะค่ะ พวกพ่อแม่ใหญ่ไรเทือกนี้รึเปล่า หรือพวกที่มีพรสวรรค์แบบยูริไรงี้ ว่างๆก็ถ่ายวิดิโอเอาไปขายสิคะ รับรองได้เงินเยอะแน่ๆ ดีกว่ามาตบตีกันให้ได้บาดแผลแบบคนไร้สติเยี่ยงนี้ ไปกันเถอะค่ะพวกเรา"

มันจะมีทางหนีไหมนี่...

"เข้าใจอะไรผิด...ฉันฟาด ไม่ได้ปา"
ฉันเอี่ยวตัวหลบขวดเบียร์ที่ถูกปามา ในมือก็ยังคงกำปากขวดแน่น

"โอเคค่ะ ฉันเบื่อแล้วละ ไม่อยากบู๊อะไรละ เปลืองพลังงาน อีกอย่าง ใครจะมีอิทธิพลอะไรก็ช่างเถอะค่ะ พวกพ่อแม่ใหญ่ไรเทือกนี้รึเปล่า หรือพวกที่มีพรสวรรค์แบบยูริไรงี้ ว่างๆก็ถ่ายวิดิโอเอาไปขายสิคะ รับรองได้เงินเยอะแน่ๆ ดีกว่ามาตบตีกันให้ได้บาดแผลแบบคนไร้สติเยี่ยงนี้ ไปกันเถอะค่ะพวกเรา"

"จะไปไหนเหรอ?"
ฉันกระชากแขนของเด็กสาวแล้วเหวี่ยงไปฟาดกับโต๊ะ แล้วเดินเข้าไปรวบข้อมือเล็กๆทั้งสองขึ้นเหนือศีรษะของเด็กสาว จ่อส่วนคมของปลายขวดที่คอหอยของหล่อน

"ไม่ต้องหนีไปไหนหรอก...เพราะฉันจะส่งเธอไปท่องนรกให้สุขหรรษาเลย"
ฉันง้างมือขึ้น เตรียมจะกรีดคอยัยเด็กผีแล้วดึงหลอดลมออกมาดูดกับไวตามิลค์เล่น

“แองเจิ้ล? นางฟ้า? เรียกเข้าไปได้ยังไง ใช้ตีนดูเหรอว่ะ"
ยัยเด็กใหม่พูดจ้อๆใส่หน้า มันจะพร่ามอะไรนักหนา
"ใช้ตีนดู แล้วพวกไม่อยู่ในสายตีน เอ้ย สายตานี้ควรจะเรียกว่าอะไรวะ"
พูดจบก็ตบไปเต็มแรง

“ถุ้ย!”

น้ำลายใส่เต็มหน้า เคยกมือปาดหน้า ด้วยกระกระทำที่เถื่อนแบบนี้กุเจอมาเยอะแล้ว แค่น้ำลายสาวๆ กูไม่ถือ

“จะวิจารณ์คนอื่น หัดดูสารรูปตัวเองก่อนก็ดีนะ แล้วฉันว่า ดั้งฉันโด่งกว่านายเยอะเลยว่ะ จริงม่ะ ฮึ"

ก่อนจะโดนขาสั้นๆของเด็กใหม่สกัดล้มลง
'ให้ตายสิ เล่นเอาจุก หึ! แต่ใช่ว่ากุแคร์ '
ผมยาวสวยถูกขยำคามือ ก่อนจะกระชากจนตัวของเด็กสาวลอยขึ้นมา
"ภูมิใจกับมันนักใช่ไหม ดั้งน่ะ"
ร่างเล็กถูกโยนลงพื้นอย่างไม่ใยดี
เคเดินวนรอบตัวของเด็กสาวอย่างช้าๆ
มืออื้อมไปด้านหลังคว้าไม้ที่พกติดตัวอยู่ตลอดออกมา
แล้วหวดไปที่หน้าของเด็กสาวจนเลือดสาดกระจายออกมา
"ถ้ามันหักแล้วจะไปอวดใครได้อีก หืม ? ไหนดูซิ"
เคย่อตัวลงนั่งตรงหน้าแล้วสบตากับเหยื่อของไม้ประจำตัวอย่างสะใจ

เสียงน่ารำคาญหูของพวกเด็กม.5ทะเลาะมันเหมือนจะทำลายโสตประสาทฉันอย่างที่สุด จนบางสิ่งที่ดูเหมือนจะกระตุกต่อมโมโหของฉันดังขึ้นกระทบโสตหูเข้าอย่างจัง

"อิทธิพลพอๆกับผอ.งั้นเหรอ . ." ตัวฉันกระจายเป็นฝุ่นควันจางๆ ก่อนร่างจะประติดต่อจนเกิดเป็นรูปร่างเลือนลางกลางกลุ่มที่กำลังห่ำหั่นกันอยู่ "ไง . . กำลังสนุกกันใหญ่เลยสิ แต่ฉันจะขอค้านอะไรซักอย่าง" สายลมพัดพากระแสหมอกพลันสลายหายไปพร้อมกับร่างของฉันในชั่วพริบตา

"ถ้ายัยนั่นมีพลังขนาดนั้นจริง เด็กม.6คงไม่เหลือกันอยู่แค่ 8 คน . . แบบนี้" สายหมอกที่เริ่มรวมตัวกันจนก่อเกิดเป็นรูปร่างของฉันอย่างชัดเจน เบื้องหลังของพวกเขา "ถ้ายังไม่อยากรีบไสหัวกลับนรก ก็ถอย . . . ออกไปซะ"

อือ ดูเหมือนในระหว่างที่ฉันจะยัดตัวลุกขึ้น ไอ้เพศผู้ไร้สมองนั่นมันใช้มือมาขยำผมเปียกๆของฉัน

ไงล่ะ เหนียวเพราะอินมเย็นเน่านั่นดีไหมห๊ะ

ก่อนจะกระชากจนร่างเพรียวของฉันลอยขึ้นมา ตัดผมเลยท่าจะดีว่ะ

"ภูมิใจกับมันนักใช่ไหม ดั้งน่ะ"

“อิจฉาก็บอกมา"

กวนแค่นิดเดียว แม่งถูกจับโยนลงพื้นอย่างไม่ใยดี

แล้วยังจะเดินวนรอบตัวฉันเพื่ออะไร เดินจงกลมรึไง

แล้วนั่นอะไร ไม้ผุๆที่มันพกมา ถูกฟาดเข้าที่หน้าฉันเต็มแรงจนเลือดกระเด็นออกมา

เหอะ ไอ้เลือดที่ว่ามันไม่ใช่หน้าฉัน แขนฉันตั้งหาก ให้ตายสิ แขนเป็นแผลเลยไหมล่ะ เฮอะ

"ถ้ามันหักแล้วจะไปอวดใครได้อีก หืม ? ไหนดูซิ"

มันนั่งย่อลงแล้วมองมาที่ฉันซึ่งกำลังก้มหน้าและเอาแขนกั้นหน้าอยู่

พอมันเผลอ เออดี ก้มลงมานะดีแล้ว ฉันใช้จังหวะนี้ ต่อยเข้าดั้งมันเต็มแรง ยุบเลยสิมึง!

"อิทธิพลพอๆกับผอ.งั้นเหรอ . ."

หือ จู่ๆฝุ่นควันจางๆ ก็ปรากฎขึ้นเป็นรูปร่างเลือนลางกลางพวกเราที่กำลังสู้กันจะตายห่าอยู่

"ไง . . กำลังสนุกกันใหญ่เลยสิ แต่ฉันจะขอค้านอะไรซักอย่าง"

สายลมพัดพากระแสหมอกพลันสลายหายไปพร้อมกับร่างของคนๆนั้น...ผู้หญิงคนนั้นในชั่วพริบตา

"ถ้ายัยนั่นมีพลังขนาดนั้นจริง เด็กม.6คงไม่เหลือกันอยู่แค่ 8 คน . . แบบนี้"

สายหมอกที่เริ่มรวมตัวกันจนก่อเกิดเป็นรูปร่างของเธอคนเดิมอย่างชัดเจน เบื้องหลังของพวกเขา

"ถ้ายังไม่อยากรีบไสหัวกลับนรก ก็ถอย . . . ออกไปซะ"

ใช่ ไสหัวไป เจ๊แกเท่ได้ใจว่ะ

อิทธิพลพอๆกับผอ.งั้นเหรอ . ." "ไง . . กำลังสนุกกันใหญ่เลยสิ แต่ฉันจะขอค้านอะไรซักอย่าง"
ร่างของหญิงสาวที่เลือนลางคล้ายหมอกควัน เคเลิกจนใจแม่สาวดั้งหักตรงหน้า
แล้วเดินเข้าไปหาใครสักคนที่มาขัดอารมณ์สุนทรีย์ของการต่อยตีชาวบ้าน

"ถ้ายัยนั่นมีพลังขนาดนั้นจริง เด็กม.6คงไม่เหลือกันอยู่แค่ 8 คน . . แบบนี้"
"ถ้ายังไม่อยากรีบไสหัวกลับนรก ก็ถอย . . . ออกไปซะ"

"ดูถูกสาวแองเจิลแบบนี้ อยากจะโดนดีอีกคนใช่ไหม"

ไม้ที่ถืออยู่ฟาดตรงไปที่หญิงสาวทันทีที่พูดจบ แต่ความรู้สึกบางอย่างวาบเข้ามาในความคิด

'ทำไมเหมือนตีไม่โดนวะ'