➳ { โรงอาหารกาไก่

"ดูถูกสาวแองเจิลแบบนี้ อยากจะโดนดีอีกคนใช่ไหม"
ทันทีที่พูดจบไม้ในมือของชายหนุ่มก็หวดตรงลงมาที่ร่างควันของหญิงสาว
แต่สิ่งที่ปรากฏให้เห็น.. เป็นไปตามอย่างที่ใครหลายคนคาด เมื่อไม้ทีในมือของเขาหวืดผ่านร่างของเธอไป

ในจังหวะที่เด็กหนุ่มกำลังเสียหลัก ร่างกายเตรียมถลาลงไปนอนจูบพื้น ฝ่ามือใหญ่จากทิศตรงกันข้ามก็กระชากเข้าที่ลำคอของอีกฝ่ายอย่างรุนแรง ผ่านหมอกควันสีจางที่เริ่มสลายตัวหายไปพร้อมกับสายลม

"แล้วแก.. ทรามขนาดนี้ อยากตายก่อนแก่..ใช่ไหม" แรงบีบที่คอเพิ่มขึ้นจนร่างที่ถูกยกลอยขึ้นเหนือพื้นโรงอาหารเริ่มส่ายไปมาเพื่อหาทางรอด

กร๊อบ!

"จัดให้"
ร่างในกำมือกระตุกเกร็ง ก่อนจะแน่นิ่งไป..ขณะที่ดวงตายังคงเบิกค้างอยู่
ชายหนุ่มปล่อยร่างไร้วิญญาณลงไปนอนอยู่บนพื้น แล้วใช้ปลายเท้าเตะจนกลิ้งไปด้านหน้า

"แก ไอ้พวกม.6 กล้าทำลูกน้องฉันเหรอ พวกแกคิดว่าแน่เหรอ แค่อาศัยบารมีรุ่นพี่คิดว่าเจ๋งรึไง" ไอ้พวกนี้มันจะมากไปแล้ว กล้ามาทำกร่างในถิ่นพวกเราเชียวเหรอ หนอยคงต้องเจอกันซักตั้ง

เล็บในมือของฉันที่ยืดออกมันพร้อมจะกระซวกคอหอยพวกแกเต็มที่แล้ว "ตายซะ" มือหนาคว้านตรงไปยังคอของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วดุจกระแสน้ำที่กำลังไหลผ่าน

"ป้าป" ผมออกแรงปัดมือที่พุ่งเข้ามาที่ลำคอของเพื่อนบื้อ "โอ๊ะ โอ๋ เล่นของมีคมมันไม่ดีนะไอ้หนู" แหม เด็กม.5สมัยนี้นิ กร่างกันจริง ผมคงมาได้เวลาพอดีสินะ ถึงแม้จู่ๆจะโผล่ออกมาทางซ้ายมือของไอ้คนที่ยืนบื้อให้เขาเสียบคอหอยนี่ก็เถอะ แต่ดูมันไม่ตกใจเลยแหะ

"เป็นไงว่าม.6เราไม่เก๋าจริงงั้นดิ งั้นเชิญไปพิสูจน์ได้เลยขอรับ" ผมผายมือไปทางขวามือของไอ้เพื่อนบื้อ เป็นสัญลักษณ์ให้แก่ใครบ้างคนตรงนั้น

"พลั่ก!" หมัดตรงซัดเข้าเต็มใบหน้าของนักเรียนชั้นม.5 ที่ถลาเข้ามาจะกระซวกคอเพื่อนบื้อของผมเสียงดังสนั่น ร่างของมันกระเด็นลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้น เลือดสีขุ่นไหลทะลักออกมาจากจมูกและปาก อื้อหือ สภาพ.. ผมไม่ได้รุนแรงขนาดนั้นนะ

"เปล่าอาศัยบารมีรุ่นพี่นะเว้ยเฮ้ย ที่ขึ้นมาได้นี่ ความเก๋าล้วนๆ!" ผมเอื้อมแขนไปคล้องคอเจ้าแฝดผมฟ้า แล้วพาดลงที่คอของร่างสูงของไอ้เพื่อนซื่อบื้อ แล้วหันไปมองเหล่าเด็กม.5 ที่ยืนตัวสั่นกันอยู่รอบๆ

"เอ้า หมดหรือยังละครับ ลูกกระจ๊อกของแม่นางฟ้าคนสวย ฝากกลับไปบอกพวกเธอด้วยนะว่า ขึ้นม.6 ได้เนี้ยไม่ใช่ใช้เฉพาะซิลิโคนบนหน้าอกหรือบั้นท้าย แต่ใช้สมองกับความเก๋าล้วนๆเลยนะคร้าบบ.. ไม่เชื่อดูอย่างเพื่อนผมสิ พิมพ์จ๋า~"

"ปัง!!" บูทคู่สวยของฉันกระแทกเข้ากับใบหน้าของไอ้หนุ่มผมแดงแรงเร่าร้อนเข้าอย่างจัง ภาพมายาที่เริ่มเลือนหาย การควบคุมประสาทสัมผัสทั้งห้าของมนุษย์หลายๆคนในเวลาพร้อมกันมันไม่ใช่เรื่อง่ายจริงๆ ถึงพวกเราจะผ่านการฝึกมามากแล้วก็ตาม

"นี่ ไอ้หม่อน แกจะด่าฉันหรือชมฉัน ? คำพูดแก่มันออกแนวสองแง่สองหง่ามนะยะ เอาล่ะ นังหนูเด็กแลกเปลี่ยน พวกฉันไม่เต็มใจจะช่วยอะไรพวกเธอหรอกนะ ขอเก็บค่าเสียเวลาด้วยแล้วกัน คนละ 20 ขาดตัวโอเคไหมล่ะ" ฉันตะเบ้งเสียงมองยัยพวกเด็กใหม่ ดูเหมือนพวกหล่อนจะอึ้งๆ อึ้งอะไรกันยะพวกหล่อน!!

ฉันตรวจดูบาดแผลตัวเอง โอย เจ็บจี๊ด ในระหว่างที่ไอ้สมองกลวงมันเสนอหน้าเอาไม้ผุใกล้พังไปฟาดเจ๊หมอก
มันโง่ของจริงเลย สุนัขรับใช้แบบดั้งเดิม เหอะ ดูก็รู้แล้วว่ามันกับเจ๊แกคนละชั้นกัน ยิ่งกว่าสวรรค์กับนรก
และเหมือนมันจะฟาดไม่โดนด้วย บอกแล้วต่างชั้น ฮึ และนั่น...ฝ่ามือใหญ่จากทิศตรงกันข้าม
จู่ๆก็ปรากฎขึ้นกระชากเข้าที่ลำคอของไอ้หมารับใช้อย่างรุนแรง

"แล้วแก.. ทรามขนาดนี้ อยากตายก่อนแก่..ใช่ไหม"

เฮียแกบีบคออีกฝ่ายแรงขึ้นเรื่อยๆ จนร่างที่ถูกยกลอยขึ้นเหนือพื้นโรงอาหารเริ่มส่ายไปมาเพื่อหาทางรอด
ตายห่า แม่งตายเหมือนหมาจนตรอกชัวร์...

กร๊อบ!

"จัดให้"

เพศผู้สมองกลวงแน่นิ่งไปในที่สุด ตายังเบิกค้างอยู่ อือ ลงนรกไปซะ เฮอะ
ทำแขนฉันเลือดออก แถมเสียเหล้าไปขวดนึงอีก สมควรตาย ฉันกระตุกยิ้มนิดๆอย่างสะใจ
เฮียปล่อยร่างไร้วิญญาณลงไปนอนอยู่บนพื้น แล้วใช้ปลายเท้าเตะจนกลิ้งไปด้านหน้า สุดยอดพอๆกับเจ๊หมอกจริงๆว่ะ

"ตายซะ"

ห๊ะ แล้วนั่นอะไรอีกว่ะ ไอ้หัวโจ๊กดูเหมือนจะเกิดอาการรักลูกน้องตัวเองขึ้นมากระทันหัน
มันคิดว่าจะเล็บของมันจะสู้พวกเฮียๆได้เหรอว่ะ

"ป้าป"

แน่นอนว่าก็ไม่พ้นโดนปัดมือออกด้วยฝีมือของเฮียอีกคนที่โผล่มาดื้อๆ

"โอ๊ะ โอ๋ เล่นของมีคมมันไม่ดีนะไอ้หนู"

"เป็นไงว่าม.6เราไม่เก๋าจริงงั้นดิ งั้นเชิญไปพิสูจน์ได้เลยขอรับ"

เฮียคนที่สองผายมือไปทางขวามือของเฮียคนแรก เป็นสัญลักษณ์ให้แก่ไอ้เล็บเวรนั่น ได้มีอีกหนึ่งศพล่ะมั้งงานนี้ ฮึๆ
หือ ดูเหมือนฉันไม่ต้องรอนานว่ะ มีอาเฮียหน้าตาเหมือนเฮียคนสองราวกับถอดรูปกันออกมาพุ่งหมัดลุยๆใส่หน้าไอ้เล็บเวรทันที

เป็นไงล่ะ...เลือดพุ่งกระจายทั้งตาปากจมูก ฮึๆ จะว่าไปแล้ว เฮียแกหมัดหนักโคตรดีนะ แรงควายรึเปล่า ?

"เปล่าอาศัยบารมีรุ่นพี่นะเว้ยเฮ้ย ที่ขึ้นมาได้นี่ ความเก๋าล้วนๆ!"

เฮียคนสามเอื้อมแขนไปคล้องคอเฮียสอง พร้อมพาดลงที่คอของเฮียหนึ่ง แล้วหันมามองพวกที่อยู่รอบๆทั้งหลาย

"เอ้า หมดหรือยังละครับ ลูกกระจ๊อกของแม่นางฟ้าคนสวย ฝากกลับไปบอกพวกเธอด้วยนะว่า ขึ้นม.6 ได้เนี้ยไม่ใช่ใช้เฉพาะซิลิโคนบนหน้าอกหรือบั้นท้าย แต่ใช้สมองกับความเก๋าล้วนๆเลยนะคร้าบบ.. ไม่เชื่อดูอย่างเพื่อนผมสิ พิมพ์จ๋า~"

เออ ทำไมเฮียแกพูดถูกใจอย่างนี้ว่ะ ซิลิโคน เหอะ กุสะใจ!

ดูมันส์มากจนฉันอยากกินป๊อปคอร์นกับเหล้าสักขวด
เออ จะว่าไป ขอย้ายสังขารตัวเองไปนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิมก่อนดีกว่าว่ะ หลังจากนั่งพื้นมานาน
แขนฉัน...เอาเหล้ามาราดแผลดีไหม เลือดมันจะได้หยุดไหลสักที
ในระหว่างที่ฉันดูแผลตัวเองอยู่...

"นี่ ไอ้หม่อน แกจะด่าฉันหรือชมฉัน ? คำพูดแก่มันออกแนวสองแง่สองหง่ามนะยะ เอาล่ะ นังหนูเด็กแลกเปลี่ยน พวกฉันไม่เต็มใจจะช่วยอะไรพวกเธอหรอกนะ ขอเก็บค่าเสียเวลาด้วยแล้วกัน คนละ 20 ขาดตัวโอเคไหมล่ะ"

หือ? 20 เริ่ดมากเจ๊ งกเค็มยิ่งนัก...หรือเพราะงก เลยได้อยู่มาจนถึงปัจจุบัน ส่วนที่เหลือแม่งไม่มีเงินเรียนต่อ
อะไรทำนองนี้รึเปล่าว่ะ เออช่างแม่ง

"ห๊ะ หือ งั้นเจ๊เลี้ยงเหล้าพวกเราสักขวดสองขวด ออกค่ารักษาให้อีกสักหน่อยก่อน
แล้วเดี๋ยวพวกเราจะจ่ายให้ทันที 20 แบบอาจขาดแต่ไม่เกินเลย โอเคไหมเจ๊"

ฉันฉีกยิ้มอย่างจริงใจสุดๆให้ ข้อเสนอน่าสนใจมากจริงไหม ยุติธรรมสุดๆไปเลย

"นี่ ไอ้หม่อน แกจะด่าฉันหรือชมฉัน ? คำพูดแก่มันออกแนวสองแง่สองหง่ามนะยะ เอาล่ะ นังหนูเด็กแลกเปลี่ยน พวกฉันไม่เต็มใจจะช่วยอะไรพวกเธอหรอกนะ ขอเก็บค่าเสียเวลาด้วยแล้วกัน คนละ 20 ขาดตัวโอเคไหมล่ะ"

"ห๊ะ หือ งั้นเจ๊เลี้ยงเหล้าพวกเราสักขวดสองขวด ออกค่ารักษาให้อีกสักหน่อยก่อน แล้วเดี๋ยวพวกเราจะจ่ายให้ทันที 20 แบบอาจขาดแต่ไม่เกินเลย โอเคไหมเจ๊"

ปุป . .

ฝ่ามือใหญ่ดึงเอาหมวกทรงโตเหนือศีรษะของเพื่อนร่างเล็กออก แล้วตีลงบนนั้นอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นขยำขยุมขยี้เล่นแทนด้วยความสนุกสนาน ในขณะที่ดวงตาคมกำลังมองไปที่เด็กสาวคู่สนทนาของพิมพ์

"เธอเลือดออก.."
อ่าใช่เธอเลือดออก ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบผ้าก็อตสีชมพูอมแดงออกมายัดใส่มือของเด็กสาวตรงหน้า แล้วจึงล้วงเข้าไปในหมวกของพิมพ์เพื่อหยิบขวดแอลกอฮอล์สีฟ้าออกมายื่นให้อีกครั้ง

"เหล้าคงไม่ทำให้แผลหายเร็วขึ้น ช่วยได้แค่นี้..ต้องรีบ ก๋วยจั๊บอืดหมดแล้ว ไปเหอะ"
พูดจบ ชายหนุ่มก็หันหลังแล้วก้าวเท้าเดินผ่านเหล่านักเรียนชั้นม.5 ที่ยังคงไม่เลิกตามกระแสไทยมุง เพื่อมุ่งหน้าไปหา..ก๋วยจั๊บยอดรัก ที่นอนอืดๆอยู่ในถ้วยบนโต๊ะกินข้าว

ยืนอยู่ดีๆก็โดนไอ้บื้อที่ไหนไม่รู้มาขยี้หัวซะทรงผมรีฮันน่าเสีย ไม่พอเพียงเท่านั้น มันยังถือวิสาสะหน้าด้านควักแอลกอฮอล์อันหวงแหนที่กกไว้อย่างดีภายใต้หมวกสีดำยื่นให้นังชะนีน้อยม.5นั่นไปอีก "หนอย แกกล้าเอาของ ของฉันไปให้คนอื่นเรอะ"

"ฉึก" ฉันกระโดดฝังคมเขี้ยวอสูร(ฟัน) ณ หูซ้ายของไอ้เพื่อนบื้อ ก่อนจะสะบัดหน้าหันไปหาชามเย็นตาโฟอันรักยิ่งดั่งแก้วตาดวงใจที่บัดนี้ อืดท่วมจานเสมือนทุ่งข้าวสาลีโดนระเบิดโกโก้ครั้นซ์มาแล้วสิบสามรอบครึ่ง "โฮกกกก =[]= เย็นตาโฟว์ของอั๊วะ เพราะเด็กพวกนั้นแท้ๆ ทำให้เสียเวลากินซะเปล่า"

ฉันนอนซบจานเย็นตาโฟสุดที่รัก น้ำตาที่หยดติ๋งๆร่วงรินราวสายฝนผสมสึนามิ "ไม่นะ อย่าสิ อย่าอืดอีกนะลูกแม่!!" เหมือนมีเพลงธรณีกันแสงมาบรรเลงอยู่ข้างหู ฉันรู้สึกหดหู่จนถึงขีดสุด ถึงขั้นที่ฉันต้องทำสิ่งนั้น . .

"สวบ สวบ" เย็นตาโฟถูกโซ้ยเข้าปากด้วยความเร็วยิ่งกว่าเสียง เส้นอืดขาวที่เคยพูนชามบัดนี้กลับเกลี้ยงเกลาเหมือนชามล้างใหม่ มันทำให้ฉันรู้สึกมีภูมิเล็กๆที่สามารถกินและล้างจานไปพร้อมกันได้ หนูเมพอะค่ะ =^=V

ในขณะที่ฉันกำลังรอฟังคำตอบจากเจ๊หมอกหรือที่เฮียแฝดผมแดงเรียกว่าพิม...ชื่อ เจ๊พิม ล่ะมั้งนะ
จู่ๆเฮียคนแรกก็ดึงหมวกทรงโตของเจ๊หมอกไป แล้วตีลงบนนั้นอย่างแผ่วเบา
ก่อนจะเปลี่ยนเป็นขยำขยุมขยี้เล่นแทนด้วยความสนุกสนาน หือ เฮียแกทำเพื่ออะไรว่ะ

"เธอเลือดออก.."

นัยน์ตาของเฮียมองมาทางฉัน ก่อนที่ฉันจะพยักหน้าเบาๆ

"อ่าห่ะ ไหลไม่หยุดด้วยเฮีย"

และเฮียแกก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง พลางหยิบผ้าก็อตสีชมพูอมแดงออกมา ห๊ะ มันออกมาได้ไง
กระเป๋าของโดเรมอนเรอะ เออ มีประโยชน์ดีแท้
ก่อที่เฮียคนเดิมจะยัดผ้าก๊อตนั่นใส่มือฉัน ฉันมองของในมือแวบนึง
แล้วเงยหน้าขึ้นยื่นมือไปรับขวดแอลกอฮอล์ก็เฮียเขาล้วงไปเอาในหมวกโดเรมอนนั่นอีกรอบ

"เหล้าคงไม่ทำให้แผลหายเร็วขึ้น ช่วยได้แค่นี้..ต้องรีบ ก๋วยจั๊บอืดหมดแล้ว ไปเหอะ"

หือ เฮียแกรู้ได้ไงว่ะว่าฉันจะใช้เหล้าราดแผล ฉันเผลอคิดดังไปหน่อยตอนไหนเหรอว่ะห่ะ ? ไม่มีไม่ใ่ช่เรอะ เออช่าง
สิ่งที่สมควรต้องทำตอนนี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่อิรรคุณหนูจอมเฟคสอนมาอย่างสม่ำเสมอ
และรู้สึกมันจะเป็นข้อเดียวที่ฉันเห็นว่ามันเวิร์กใช้ได้ นั่นคือ...

"อือ ขอบคุณนะเฮีย เฮีย เฮีย เจ๊"

ฉันขอบคุณไล่หลังพวกเฮียๆและเจ๊ที่เดินฉับๆมุ่งไป...คงจะไปกินก๋วยจั๊บอืดๆที่เฮียหนึ่งแบอกไว้ล่ะมั้ง

"เข้าใจอะไรผิด...ฉันฟาด ไม่ได้ปา"
หือ?...เขาฟาดหรอกหรอ โอเควันหลังฉันคงต้องพกเข็มกับด้ายซักหน่อยแล้ว เผื่อว่าหน้าแตกวันไหนขึ้นมาอีกจะได้เอามันมาเย็บทัน

"จะไปไหนเหรอ?"
เมื่อพูดจบคูกรณีของฉันก็ฟาดฉันลงกับโต๊ะ ให้ตายสิ! ฉันไม่อยากเจ็บตัวในวันแรกที่เข้าเรียนหรอกนะ! ไอ้ที่ตบตอนแรกน่ะมันก็เจ็บอยู่นะ แต่แค่พูดตามอารมณ์เท่านั้นเอ๊ง T[]T ว่าแล้วก็มีมือมารวบมือฉันไว้ก่อนที่มีดจะจ่อที่คอหอยฉันทันที
เจี๊ยก...นั่นมันมีดนะคะ! เล่นของมีคมแบบนี้มันบาปนะเออ

"ไม่ต้องหนีไปไหนหรอก...เพราะฉันจะส่งเธอไปท่องนรกให้สุขหรรษาเลย"
เพราะอย่างงั้นฉันถึงต้องหนียังไงละ! ยังไม่อยากไม่เยี่ยมคุณยมบาลหรอกนะ...
"บางทีฉันอาจได้ไปท่องสวรรค์มากกว่านรกก็เป็นได้นะ"

โอเคกวนกว่าวันนี้มีอีกไหมนะฉัน

แต่แล้วจู่ๆก็มีควันพวยพุ่งกลางวงพร้อมกับการปรากฏตัวอย่างเท่ของอาเจ๊คนหนึ่ง วิ่งไปขอลายเซ็นตอนนี้ทันไหมนะ??
ก่อนที่มนุษย์เพศผู้ที่ทำร้ายชาจะเหวี่ยงไม้เข้าไปโตจมตี...แต่ก็เหมือนตีลม... และแล้วมนุษย์เพศผู้ที่คาดว่าเป็นเพื่อนกับอาเจ๊ก็ปรากฏตัวออกมาก่อนจะจัดการ 'เก็บ' อืม...เก็บหรอ...ก็ตายน่ะสิ =[]=!
หลังจากนั้นดูเหมือนจะมีการปรากฏตัวของมนุษย์เพศผู้อีกมากหลาย ทั้งแฝดผมเจิดจ้าและผมมืดมิด แล้วหลังจากนั้นก็จัดการเก็บเด็กพวกนั้น...อืม...เท่ไม่หยอก แต่ดูเหมือนพวกฉันจะไร้บทไปเลยนะคะ

"นี่ ไอ้หม่อน แกจะด่าฉันหรือชมฉัน ? คำพูดแก่มันออกแนวสองแง่สองหง่ามนะยะ เอาล่ะ นังหนูเด็กแลกเปลี่ยน พวกฉันไม่เต็มใจจะช่วยอะไรพวกเธอหรอกนะ ขอเก็บค่าเสียเวลาด้วยแล้วกัน คนละ 20 ขาดตัวโอเคไหมล่ะ"

อาเจ๊ที่โผล่มาตอนแรกเอ่ยขึ้น ในประดยคแรกฉันไม่ใครจะใส่ใจแต่ไอ้คำว่า 20 มันสะกิดหูอย่างไรชอบกล นี่ฉันว่าฉันกำลังจนอยู่นะ..
แต่ อ้าว พวกเขาไม่ได้ตั้งใจมาช่วยพวกฉันหรอกหรอ เเถมเก็บตังแบบรีดไถกันอย่างนี้...ฉันไม่ขอลายเซ็นแล้วดีกว่า =_=

"ห๊ะ หือ งั้นเจ๊เลี้ยงเหล้าพวกเราสักขวดสองขวด ออกค่ารักษาให้อีกสักหน่อยก่อน
แล้วเดี๋ยวพวกเราจะจ่ายให้ทันที 20 แบบอาจขาดแต่ไม่เกินเลย โอเคไหมเจ๊"

ชาพูด ฉันเห็นด้วยกับชานะ อย่างนั้นมันแลยุติธรรมดีกว่า...
แต่แล้วก็มีมนุษย์เพศผู้อีกหนึ่งโผล่ออกมา แล้วยื่นแอลกอฮอล์ให้กับชา...
ก่อนที่พวกเขาจะรีบวิ่งไปกินอาหารที่กำลังอืด พอง โดยไม่สนใจพวกฉันอีกต่อไป...ละมั้ง

"อือ ขอบคุณนะเฮีย เฮีย เฮีย เจ๊"
"ขอบคุณค่ะ"

"โอเค สรุปว่าตอนนี้พวกเราไม่ต้องเสียเงิน 20 บาทแล้วใช่ไหมคะ ทำไมฉันรู้ว่าตั้งแต่พาร์ทนี้มนุษย์เพศผู้ที่ตอนแรกแลดูน้อยจนนับจำนวนได้่ มันชักจะออกมามากกว่าผู้หญิงแล้วละคะ เอ๊ะ...หรือประชากรผู้หญิงลดจำนวนลงกันแน่นะ"

อืม...ฉันคงต้องสังเกตต่อไป

ปากยกเบียร์ขึ้นกระดกมองเหตุการณ์ข้างหน้าอย่างสนุกสนาน โดยไม่คิดที่จะเข้าไปช่วยแม้แต่นิด
เพราะยังไง คงไม่ถึงตายหรอกมั้งนะ
และดูเหมือน จะมีรุ่นพี่มอ.6 หน้าแปลกๆโผ่ลมาด้วยแหะ แต่ละคนแลดูศรัทธามาก น่าเอาผ้า7สีไปผูก
"เธอเลือดออก.." อ่ะหือ มีเลือดด้วย หน้าหันไปมองชาที่เลือดออก แลดูสวยดีนะ
"เหล้าคงไม่ทำให้แผลหายเร็วขึ้น ช่วยได้แค่นี้..ต้องรีบ ก๋วยจั๊บอืดหมดแล้ว ไปเหอะ"
รุ่นพี่มอ.6 คนหนึ่งหยิบเหล้าขึนมาให้ชา
ตามองที่เหล้า ปากขมุบขมิบประมาณว่า.. ถ้าไม่เอาขอ

"อือ ขอบคุณนะเฮีย เฮีย เฮีย เจ๊" ไปกันแล้หรอ กรุยังไม่มีบ

"โอเค สรุปว่าตอนนี้พวกเราไม่ต้องเสียเงิน 20 บาทแล้วใช่ไหมคะ
ทำไมฉันรู้ว่าตั้งแต่พาร์ทนี้มนุษย์เพศผู้ที่ตอนแรกแลดูน้อยจนนับจำนวนได้่
มันชักจะออกมามากกว่าผู้หญิงแล้วละคะ
เอ๊ะ...หรือประชากรผู้หญิงลดจำนวนลงกันแน่นะ"
จะว่าไปตะกวดก็พูดถูกนะ หลังๆทำไมผู้ชายเยอะมาแย่งบทกรุจังเลยวะ!!

อ่า.. ช่วยชาล้างแผลดีกว่า ตอนนี้ว่างงานชิบ
ว่าแล้วก็หยิบขวดแอลกอฮอล์เทลงที่ผล โดยไม่สนใจว่าจะแสบหรอไม่
"เจ็บนิดหน่อยนะ.."

ฉันได้แต่ยืนมอง ขณะที่ใครหลายๆคนเข้ามาและออกไป(ก็กรุไม่ได้ออน) แต่นั่น เพิ่งมีคน 'ตาย' อยู่ตรงหน้าฉันงั้นหรอ

"เธอเลือดออก.." เสียงรุ่นพี่ม.6 คนตัวสูงๆเอ่ยขึ้นกับชา ฉันมองตามแล้วก็พบว่ามีของเหลวสีแดงกำลังไหลแหมะๆ

"เหล้าคงไม่ทำให้แผลหายเร็วขึ้น ช่วยได้แค่นี้..ต้องรีบ ก๋วยจั๊บอืดหมดแล้ว ไปเหอะ" เขายัดผ้าเช็ดหน้าใส่มือชา แล้วเดินดุ่มๆไปหาชา
มก๋วยจั๋บ โรงเรียนนี้(- -) ทั้งเด็กทั้งผอ. บ้า 'เส้น' กันผมเลยสินะ

"โอเค สรุปว่าตอนนี้พวกเราไม่ต้องเสียเงิน 20 บาทแล้วใช่ไหมคะ
ทำไมฉันรู้ว่าตั้งแต่พาร์ทนี้มนุษย์เพศผู้ที่ตอนแรกแลดูน้อยจนนับจำนวนได้่
มันชักจะออกมามากกว่าผู้หญิงแล้วละคะ
เอ๊ะ...หรือประชากรผู้หญิงลดจำนวนลงกันแน่นะ"

เอ่อ นั่นสินะ แต่มีหนุ่มๆเข้ามามันก็กระชุ่มกระชวยหัวใจดีนะแอร๊ยยย

บ้าเรอะ - -* ฉันไม่ใช่พวกบ้าผู้ชายหรอก ก็แค่มองเท่านั้น ~

"เจ็บนิดหน่อยนะ.."

ฉันเบิกตามองแอลกอฮอลล์ที่คลายราดลงไปไม่ยั้ง แต่อย่างชาคงไม่เป็นไรอยู่แล้วแหละ

"พวกห้อง 16 งั้นหรอ ยัยแองเจิ้ลอะไรนั่น น่าหมั่นไส้ชะมัด... แล้วยิ่งเป็นพวกยูริ ยิ่งทำให้ระดับความน่าหมั่นไส้เพิ่มขึ้นมากไปอีก
สักวันเถอะ ฉันจะจิกหัวสีทองๆของยัยตัวแคระนั่นแล้วโขกกับโต๊ะโรงอาหารทั้งหมดนี่ซะ"

"แต่ม. 5 มีเรื่องกับรุ่นพี่ม.6 เค้าเล่นแรงกันจริงๆนะ"

ดูเหมือนเหตุการณ์ทกอย่างจะจบลงด้วยดี(?)เพราะรุ่นพี่ม.6ที่อุตส่าห์สละเวลาอันมีค่าล้ำลึกในการโซ้ยก๋วยเตี๋ยวยื่นมือมาช่วยเหลือพวกเด็กแลกเปลี่ยน

"รอดตัวไป..." ทอดถอนใจพลางเอามือทาบอก พลันสายตาเหลือบมองตามแผ่นหลังรุ่นพี่คนหนึ่งไปจนกระทั่งเขานั่งกับโต๊ะตัวเดิมที่จากมาจนเส้ยก๋วยเตี่๋ยวคงอืดเป็นศพลอยน้ำมาสามวัน

หล่อ...เท่....กล้ามเป็นมัดๆ.....สเป็คเดี๊ยน!

"พี่สายฟ้าขาาาาาาา~~~" เสียงสูงปรี๊ดนำไปก่อนที่ตัวฉันจะพุ่งถลาไปเกาะหลังเป้าหมายหมับอย่างรวดเร็ว มือไม้ลูบไล้ไปบนแผ่นหลังกว้างของรุ่นพี่ "เมื่อกี้พี่เท่บาดใจซันนี่มากเลยล่ะค่ะ ซันนี่ขอมากล่าวขอบคุณพี่แทนพวกนักเรียนแลกเปลี่ยนนะคะ" ไม่ปล่อยให้เสียเวลาเสียโอกาสแม้แต่วินาทีเดียว ฉันบรรจงประทับริมฝีปากลงที่แก้มเขาแล้วผละออกมา

"กรี๊ด~~ อะไรก็ไม่รู้ ให้จุ๊บแก้มด้วย~~"

ฉันมองดูสภาพนังตุ๊ดหัวโปกที่เกาะแกะเพื่อนบื้อด้วยสายตาเหยียดเล็กน้อย "นี่ แกชอบแบบนี้ใช่ม๊ะ ถึงว๊า!!!" ฉันเน้นเสียงสูงในคำสุดท้าย ก่อนจะใช้ตะเกียบน้อยๆละเลงก๊วยจั๊บของเพื่อนบื้ออย่าเอร็ดอร่อยกับความอืดอลัง ดูๆไปยัยกระเทยน้อยนี่ก็แรงใช่ย่อยเล่นรุกแรงซะขนาดนี้เชียว

แต่มันก็สนุกดีนะ เหมือนได้แกล้งไอ้สายฟ้ายังไงก็ไม่รู้ กร๊ากกก ฉันเดินไปดูอิสายฟ้าที่ถูกกระเทยกระทำชำเราอย่างเมามันส์ในอารมณ์ ก่อนสะบัดเรียวผมสีม่วงใต้หมวกให้พลิ้วเล่นๆ ก่อนเอ่ยคำทักทายอิตุ๊ดด้วยเสียงแหลมปรี้ดทะลุหลังคาบ้านแม้ว "สวัสดีค่ะ เพื่อนส๊าว!!"

"สวัสดีค่ะ เพื่อนส๊าว!!" เสียงสูงปรี๊ดพอกับฉันดังมากจากรุ่นพี่ผมม่วงอีกคนให้ฉันหันไปมองและเอ่ยตอบ

"สวัสดีค๊าา ชื่อซันนี่นะคะ ฝากตัวด้วยนะคะรุ่นพี่ขาา~~" ว่าพลางซบหลงกับหลังรุ่นพี่หนุ่มคนเดิม มือของฉันเริ่มอยู่ไม่สุขเอื้อมไล้ไปถึงหน้าอกและค่อยลากเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ...เรื่อยๆ...จนถึงบริเวณที่หาโอกาสมานาน

ตรงนี้แหละที่ฉันต้องการ...เสร็จฉันล่ะรุ่นพี่สุดหล่อ...

"ก๋วยจั๊บอร่อยมั้ยคะ...อืม.." ฉันล้วงมือเข้าไปยังตรงนั้น ล้วงคลำอยู่ครู่หนึ่งแล้วชักมือกลับออกมา "ขอบคุณนะคะพี่สายฟ้า" ฉันหอมแก้มขอบคุณอีกครั้งก่อนจะเก็บซ่อนสิ่งหนึ่งไว้..

...กระเป๋าตังค์ของพี่เขาที่ฉันล้วงมาได้เมื่อกี้...ลาภลอยแล้วฉัน...

หลังจากพันแผลให้ชาด้วยความอุบาต
ตาเหลือบไปเห็นกระเทยควายคนหนึ่งที่คุ้นๆที่กำลังลวนลามรุ่นพี่ที่เคยช่วยชีวิต(?)
"คงต้องช่วย หน่อยแล้ว"
ว่าแล้วก็เดินไปยังโต๊ะของเป้าหมาย ก่อนจับมือที่กำลังจะล้วงเข้าไปสิ่งไม่พึงประสงค์ออกมา
"ซัน.. ครูทันเดินแก้ผ้าเข้าห้องพยาบาลไปเมื่อกี้"
มือดึงกระเป๋าตังที่เพื่อนเกือบสาวขโมยมาใส่มือรุ่นพี่คืน

เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้นกระทบโสตประสาทอันไร้เดียงสาของฉัน "ครูทัณฑ์แก้ผ้า!!! ไหน๊ ไหน๊!? where!!" ฉันแหกปากเสียงหลง ขณะที่สายตาสาดส่องรอบทิศทางยิ่งกว่าแสงสะท้อนจากรัศมีดวงอาทิตย์ อะไร๊ ไหนล่ะ ไม่เห็นมีเล๊ย

"นี่ แกกล้าหลอกฉันเรอะ" ฉันเท้าใส่เอวกรีดนิ้วตราหน้าอินังเพศผู้หน้าตาซำเหมาที่หลอกลวงสาวสวยน่ารักวัย 18 หยกๆแบบฉันได้ลงคอ "อรั๊ย" ฉันทรุดลงไปบนโต๊ะที่นั่งกินก๊วยเตี๋ยวปานพจมานถูกชายกลางทิ้งแล้วหนีไปปรี้กับชายน้อยอย่างหดหู่อาดูรสุดจะทานทน

ในขณะที่ฉันกำลังจะเก็บกระเป๋าเงินที่เพิ่งได้มาใส่กระเป๋าตัวเองไป อยู่ๆก็มีมมือหนึ่งคว้าข้อมือฉันไว้แล้วแย่งกระเป๋าเงินนั้นไป

"ซัน.. ครูทันเดินแก้ผ้าเข้าห้องพยาบาลไปเมื่อกี้" เป็นเด็กแลกเปลี่ยนที่ชื่อคลายนะเอง กรี๊ดดด จับมือซันนี่ด้วยแหละ!

"จริงหร๊ออออออออออออ~~~~" ฉันแหกปากถามพร้อมกับที่พี่พิมพ์ก็ร้องออกมาเช่นกัน
"ครูทัณฑ์แก้ผ้า!!! ไหน๊ ไหน๊!? where!!"

ว่าแต่..แก้ผ้าเข้าห้องพยาบาลหรอ? เข้าไปทำอะร๊ายยยยยยย

"นี่ แกกล้าหลอกฉันเรอะ อรั๊ย " พี่พิมพ์เท้าเอวชี้หน้าคลายแบบโกรธเคืองแล้วลงไปทรุดฟุบหน้ากับโต๊ะปานชีวีจะหาไม่ไม่น่าเอนจอนาถอย่างที่สุด ฉันเห็นแล้วรับไม่ค่อยได้จึงเข้าไปกระซฺบกระซาบบางอย่างกับพี่พิมพ์

'ก็ถ้าครูทัณไม่อยู่จริงๆก็จับไอ้หมอนี่แก้ผ้าแทนกันเลยดีมั้ยคะ~'

หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีสวยเดินผ่านมายังโรงครัว
สะบัดนัยน์ตาคำสีนิลงดงามราวกับอัญมณี
พร้อมกับท่วงท่าเดินสง่างามราวกับหงส์ร่อนภายใต้ชุดฟู่ฟ่าสุดแสนจะไฮโซ
และผ่านไป

"โอโหเฮะ ไอ้สายฟ้าสเน่ห์แรงไม่เว้นแม้กระทั้ง ... ฮาๆๆ เก๋าเว้ยเห้ย" ผมเดินตามพิมพ์มาเห็นเพื่อนกำลังโดนลวนลามจากน้องเทยก็อดขำไม่ได้ เอามือตบบ่ามันไปสองที แล้วนั่งลงข้างๆมองพิมพ์จ๋าที่กำลังละเลงอาหารคนอื่น

"ซัน.. ครูทันเดินแก้ผ้าเข้าห้องพยาบาลไปเมื่อกี้"เสีงเด็กผู้ชายอีกคนขัดขึ้นมา แต่แทนที่จะเป็นน้องซันที่หันไปหา กลับกลายเป็นพิมพ์จ๋าขาสั้นข้างๆตัวผมนี่ ที่หันไปอย่างไวแล้วพบความจริง

"นี่ แกกล้าหลอกฉันเรอะ" ความโมโหของเพื่อนดันไปลงกับก๋วยเตี๋ยว

"ฮ่าๆๆ แล้วแกเชื่อทำไมล่ะวะ กินๆเข้าไปเถอะจะได้โตไวๆ" ผมหันไปพูดกับพิมพ์ แล้วก็หันไปแย่งลูกชิ้นแสนมีค่าในชามของแฝดมากินอย่างกวนตีน

'ก็ถ้าครูทัณไม่อยู่จริงๆก็จับไอ้หมอนี่แก้ผ้าแทนกันเลยดีมั้ยคะ~'

เอาแล้วไง ขอกินก่อนที่ทุกคนจะทำอย่างมันว่าแล้วกัน - -
ผมรีบโกยอาหารใส่ปากจนหมดก่อนที่อะไรๆ มันจะทำให้กระเดือกไม่ลง

หลังจากได้ฟังคำแนะนำอันเสนาะหูดุจไวโอลีนผสานเสียงกลองยาวของรุ่นน้องแสนรัก ทำให้ฉันเกิดอาการขวยเขิลเล็กน้อยจนต้องนำนิ้วชี้มาม้วนผมสีม่วงของตน ฟันที่เริ่มขบริมฝีปากล่างจนแน่น

"แหม ก็แก้ขัดได้อยู่นะ แต่อาเจ๊ไม่นิยมของรุ่นน้องอ่ะค่ะ นิยมของเก๋าๆ ขิงมันยิ่งแก่ยิ่งแรง" ฉันสะบัดปอยผมเล็กน้อยเพื่อความไร้เดียงสาตามคำพูดและตัวตนอันแอ๊บแบ๊ว แหม แต่ฉันก็ไม่ชอบอะไรที่มันเล็กๆซะด้วยอะค่ะ

"เราไปห้องพยาบาลกันดูไหมล่ะคะ หญิงซัน สเด็จพี่ว่าจะไปส่องซักกะนิ๊ด เผื่อว่าครูทัณฑ์จะหลงมา แต่ว่าผู้ชายแบบครูทัณฑ์ ขน มันเยอะ เอ้ย โลกส่วนมันเยอะ ซันเอาไม่อยู่หรอกนะคะ ให้อาเจ๊นำดีกว่าค่ะ เริ่ด" ฉันพูดพลางทิ้งชามก๊วยเตี๋ยวก่อนเดินนำโด่งไปยังห้องพยาบาลทันที

ฉันมองเหตุการณ์ตรงหน้าตาปริบๆ

ยัยซันนี่มักโผล่ออกมาหลังเขาจบเรื่องกันแล้วมาสร้างสีสันความฮาและความสยองแก่มวลมนุษย์ชาติหรืออย่างไรกันนะ
สยองแทนจริงๆ...
แล้วนั่น! หล่อนกำลังทำอะไรน่ะ วายเร๊อะ เฮ้ย! ไม่ใช่ ล้วงกระเป๋า โอ้...ก้อดดด =[]=!!!
แต่แล้วคลายเหมือนจะเข้าไปช่วย...

"นั่นคงเข้าไปช่วยสร้างความวุ่นวายให้มากกว่าเดิมสินะคะ =_="

เอาเถอะ...แถวนี้มีกล้องซักตัวไหมนะ ฉันละอยากถ่ายรูปเก็บไปเป็นที่ระทึกจริงๆ

ปรากฏการณ์แดนเจอร์รัสยิ่งกว่าอุกาบาตพุ่งจู่โจมจานดำที่บ้านกำลังปรากฏให้เห็นอยู่เบื้องหน้า.. หลังจากที่โดนนักเรียนชั้นม.5เข้าจู่โจมทางด้านหลัง ตามต่อด้วยเพื่อนสาวที่นอกจากมันจะไม่ช่วยยังไปร่วมผสมลงโลงกับเขาอีกคน นักเรียนชายที่คาดว่าอาจจะเป็นเพื่อนของแม่สาว(?)ผมแดงแรงฤทธิ์ ที่แสดงความหวังดีแต่ดันโดนลูกหลงไปด้วยอีกคน

'ก็ถ้าครูทัณไม่อยู่จริงๆก็จับไอ้หมอนี่แก้ผ้าแทนกันเลยดีมั้ยคะ~'
ได้แต่เศร้าสลดอยู่ในใจ เพราะถ้าพูดออกไป พวกมันต้องรู้แน่ๆว่าตูยังอยู่ที่นี่
เสียใจด้วยนะไอ้น้อง.. แต่กับคนประเภทนี้ รุ่นพี่คนนี้ไม่สามารถจะเข้าไปทำตัวเป็นฮีโร่ได้อีก แค่เห็นก็รู้สึกผื่นจะขึ้นตัวยังไงชอบกล ขอโทษจริงๆ

คนเคยถูกกระทำชำราว ณ บัดนี้ ทำได้แค่พยายามย่อส่วนตัวเองให้เล็กลีบเหลือสองมิล
หรือตูควรประกาศเคอร์ฟิว เข้ากระชับพื้นที่ แล้วกระโดดลงชามก๊วยจั๊บเลยดีว่ะ.. บางทีความอืดของมันอาจจะช่วยให้หลบพ้นจากสายตาเสือสิงกระทิงแรดได้

"แหม ก็แก้ขัดได้อยู่นะ แต่อาเจ๊ไม่นิยมขอรุ่นน้องอ่ะค่ะ นิยมของเก๋าๆ ข่ามันยิ่งแก่ยิ่งแรง"

"เราไปห้องพยาบาลกันดูไหมล่ะคะ หญิงซัน สเด็จพี่ว่าจะไปส่องซักกะนิ๊ด เผื่อว่าครูทัณฑ์จะหลงมา แต่ว่าผู้ชายแบบครูทัณฑ์ ขน มันเยอะ เอ้ย โลกส่วนมันเยอะ ซันเอาไม่อยู่หรอกนะคะ ให้อาเจ๊นำดีกว่าค่ะ เริ่ด"

แต่แล้วคำพูดบางประโยคของเพื่อนสาวร่างเล็กก็ทำให้หัวคิ้วกระตุกขึ้นมาเล็กน้อย ชายหนุ่มเหล่ตามองเจ้าของคำพูดที่ทำท่าจะเดินไปห้องพยาบาล แล้วจึงหันหน้าไปหาคู่แฝดมหากาฬที่กำลังซดก๋วยเตี๋ยวอย่างเมามันส์

"ไอ้ฝิ่น..ไอ้หม่อน..เรามา 3P กันมั้ยวะ"

ฉันนั่งไขว้ขามองสถานการณ์อีกริมฟาก ขนลุกแทนรุ่นพี่คนนั้นที่โดนกระเทยเทพจุ๊บแก้ม แอร๊ย =[]=

"ไอ้ฝิ่น..ไอ้หม่อน..เรามา 3P กันมั้ยวะ"
เอ่อ นั่นคือคำพูดของคนหล่อเราะ แอร๊ย สมัยนี้เกย์กันไม่เว้นหน้าสิน้ะ =[]=

"นั่นคงเข้าไปช่วยสร้างความวุ่นวายให้มากกว่าเดิมสินะคะ =_="
ฉันมองตามสายตาของตะกั่วแล้วก็เห็นคลายเข้าไปนั่งช่วยเหลือ(?) พวกนั้นเต็มที่

"ฉันว่า พวกนั้นคงกำลังว่างมากน่ะ (- -)"

เหมือนจะมีเสียงของไอ้บื้อที่ไหนที่ส่งมากระแทกรูหูดั่งจรวดนิวเคลียร์ที่ลงแถวอีรัก

ฉันสะบัดหน้าหันไปมองไอ้บื้อที่กำลังจะสามพีกันอย่างได้อารมณ์ ควันหมอกที่เก็บสะสมอยู่ในเสื้อคลุมเหมือนจะเริ่มระอุ จนลอยคละคลุ้งออกมาจากเสื้อคลุมสีดำสนิท หนอยพวกแกร๊

"พิมพ์ ไรเดอร์ คิกส์" 'เปรี้ยง!!' รองเท้าบูทคู่หนากระแทกเข้าไปที่ใบหน้าของอิบื้ออย่างจังจนส้นแตก ฉันเท้าใส่เอวตราหน้าอิเพื่อนบื้อที่นอนกลิ้งอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าฉุนเฉียว "แกรู้ไหม ว่ามือถือฉัน ไม่บันทึกไฟล์วิดีโอ!!! =[]=!!"