➳ { ห้องเรียนไก่กา

ตัวอาคารที่เคยเป็นสีขาว ตอนนี้คล้ายจะมีคราบตะไคร่สีเขียวๆ เกาะอยู่ทั่วตัวตึก
ภายในมีห้องเรียนขนาดกลาง ออกแบบคล้ายกับห้องเรียนของญี่ปุ่น บ่งบอกรสนิยมของผอ. ได้เป็นอย่างดี
แต่สภาพภายในห้องที่แลดูคล้ายๆ ฟาร์มเลี้ยงแมงมุมขนาดย่อม ที่มีหยากไหย่เกาะอยู่เต็มเพดาน
หน้าต่างกระจกติดฟิล์มกันแดดอย่างดีแต่ขอบติดสนิมแบบที่ เคาะเบาๆ อาจแตกร้าวไปทั้งตึกเลยก็ได้
พัดลมตั้งโต๊ะเก่าๆ ที่ให้ความเย็นแทนแอร์กี่ที่ไม่เคยใช้งานได้เลยสักครั้ง เพราะผอ. ลืมให้ช่างต่อสายไฟให้

ทันทีที่ฉันก้าวเข้ามาในห้องเรียน ฉันก็เบ้หน้ากับสภาพห้องที่ 'สุดตรีน' เอามากๆ

"แม่ง...เคยทำความสะอาดบ้างมั้ยวะนี่" ฉันสะบัดหน้าอย่างรับไม่ได้ ก่อนจะหันไปทางจาร์ยนํ้าหอม

"จาร์ยค่ะ โรงเรียนนี้มันจนถึงขนาดไม่มีเงินจ้างคนทำความสะอาดเลยเหรอคะ มันถึงได้ โคตรโทรม อย่างนี้"

ฉันเอ่ยเน้นคำว่า โคตรโทรม ไว้อย่างชัดเจน

โอ๊ยยยย กุรู้สึก...ไม่ไหวจะเคลียร์!!

"แม่ง...เคยทำความสะอาดบ้างมั้ยวะนี่"
เสียงบ่นของเด็กคนหนึ่งดังกระทบโสตประสาทฉันเบาๆ
"จาร์ยค่ะ โรงเรียนนี้มันจนถึงขนาดไม่มีเงินจ้างคนทำความสะอาดเลยเหรอคะ มันถึงได้ โคตรโทรม อย่างนี้"
ฉันหันมองหน้าเด็กที่เอ่ยถามนิดๆ ก่อนหันหลับไปมองสภาพห้องที่ไม่เคยจะสังเกตุเท่าครั้งนี้มาก่อน
โอ้โห.. มุมนั้นหยากไหย่หนาจัดจนมองแทบไม่เห็นสีขาวของเพดานเลย

"ครูก็ไม่รู้ว่าไม่มีเงิน หรือไม่อยากจ่ายเงินเพื่อจ้างกันแน่น่ะนะ"
ฉันเดินเข้าไปในห้อง วางของลงบนโต๊ะครูที่อยู่ตรงกลางกระดาน
"ทุกคน เข้าไปนั่งรอเพื่อนไป ..ใครยังไม่ได้ขนมปังกับนม มาหยิบได้เลยนะ"
ถุงบรรจุขนมปังกับนมหลากรสถูกวางลงบนโต๊ะตัวเดิม

พอฉันเดินตามเจ๊แกเข้ามา เท้าแทบชะงัก เบียที่พึ่งกระดกไปเกือบจะสำลักออกมา

“แอ๊กๆ"

ขอไอสักทีเถอะ แม่เจ้า นี่ห้องเรียนหรือ...ไม่รู้จะเปรียบกับอะไรได้อีก ให้ตายสิ

มันโคตรโสโครก แม่งร้างสัดๆ รสนิยมแบบนี้

อือ คงพอๆกับหน้าผอ.สินะ เข้าทำนองว่า เห็นสภาพห้อง ราวกับภาพสะท้อนภาพหน้าผอ. ชัวร์ๆเลย

ฉันกัดปากด้วยความเคยชินอย่างรมเสีย ดีที่มีเบียร์ ไม่งั้นฉันหงุดหงิดกว่านี้ไปแล้ว

"แม่ง...เคยทำความสะอาดบ้างมั้ยวะนี่"

ดูเหมือนคนแรกที่รับไม่ได้สุดๆคือเร ตอบให้ได้เลย ไม่เคยทำชัดๆ

"จาร์ยค่ะ โรงเรียนนี้มันจนถึงขนาดไม่มีเงินจ้างคนทำความสะอาดเลยเหรอคะ มันถึงได้ โคตรโทรม อย่างนี้"

โทรมของจริง โคตรของโคตรพ่อง

"ครูก็ไม่รู้ว่าไม่มีเงิน หรือไม่อยากจ่ายเงินเพื่อจ้างกันแน่น่ะนะ"

“ข้อหลัง...แม่งงกชัวร์ๆ"

ฉันโพล่งขึ้นมาเรียบๆ แต่ยังเจือความหงุดหงิดอยู่ ก่อนจะซดเบียร์ไปอีกอึก

"ทุกคน เข้าไปนั่งรอเพื่อนไป ..ใครยังไม่ได้ขนมปังกับนม มาหยิบได้เลยนะ"

พอเจ๊หอมพูดเสร็จ ฉันก็สาวเท้าเดินไปนั่งไขว่ห้างอยู่ริมหน้าต่างด้านหลังสุด

อย่างน้อยกุจะได้สูดอากาศบริสุทธิ์ และเผื่อแอบงีบได้บ้าง นั่งหลังไว้ไม่เป็นจุดสนใจดี

ฉันมองใยแมงมุมขอบโต๊ะ ก่อนจะใช้หลังมือปัดๆ โสโครก เน่าเกินคำบรรยาย

“กรุหงุดหงิดกับสภาพห้องว่ะ ชิ"

หลังจากเดินตามครูเอ๋อ เข้ามาในที่ๆน่าจะเรียกว่าห้องเรียน
ทำไมมันโสโครกแบบนี้วะ คนอยู่นี้มันคนหรือแมลงสาบวะ สกปรกชิบหาย
"จาร์ยค่ะ โรงเรียนนี้มันจนถึงขนาดไม่มีเงินจ้างคนทำความสะอาดเลยเหรอคะ มันถึงได้ โคตรโทรม อย่างนี้"
"ครูก็ไม่รู้ว่าไม่มีเงิน หรือไม่อยากจ่ายเงินเพื่อจ้างกันแน่น่ะนะ"
ตังมันน่าจะมี แต่คงไม่เอามาใช้เองมากกว่า ผอ.คงเอาตังไปซื้อผู้ชายมานอนกกแทนละสิ !
"ทุกคน เข้าไปนั่งรอเพื่อนไป ..ใครยังไม่ได้ขนมปังกับนม มาหยิบได้เลยนะ"
หืม.. ขนมปัง ตาปรายมองไปที่ขนมปังเล็กน้อย ศีรษะค่อยๆหันไปมองรอบๆห้องเพื่อหาที่นั่ง
เหลือบไปเห็นชาที่จับจ้องพื้นที่หลังสุดริมหน้าต่าง ก่อนจะเดินไปโต๊ะข้างๆเธอ
ตาควานหาอะไรสักอย่างเพื่อที่จะทำความสะอาดโต๊ะ

เหมือนฟ้าจะประทานมาให้ มีไม้กวาดหล่นอยู่ที่พื้น มือก้มลงหยิบไม้กวาดก่อนจะใช้ปัดกวาดไปที่โต๊ะ
พรางคิดว่า 'มันคงไม่สกปรกไปมากกว่านี้หรอกนะ'

ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนที่สุดแสนจะบรรยาย นี่ผอ.คงเอางบไปเทให้พวกอาจารย์หมดสินะ
แล้วนี่อะไร ทำไมไยต้อนรับนักเรียนแลกเปลี่ยนได้ดีเยี่ยงนี้... ฉันว่านี่คือโรงเรียนที่ดีที่สุดที่เคยเห็นมา
เมื่อฉันเข้ามาก็พบว่ามีเพื่อนๆที่มาด้วยกันนั่งอยู่แล้ว
ฉันจึงเดินเข้าไปนั่งกับพวกเขาทันที

"ฝุ่นเยอะได้โล่จริงๆ น่าจะมีรางวัลห้องเรียนดีเด่นนะ"

ฉันเดิมตามครูเข้ามาในห้องเรียน แล้วพอเท้าแตะห้องเรียน ตากวาดมองไปรอบๆ ก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศโทรมๆชวนสะพรึง ช่างเป็นห้องเรียนที่ทรุดโทรมมากจริงๆ ตั้งแต่สร้างมาได้ทำความสะอาดกันบ้างรึยังเนี่ย หรือว่าทิ้งร้างกัน อย่างน้อยทำไม ไม่มีเด็กนักเรียนมาทำความสะอาดบ้างอะไรบ้างเลยเหรอ
"จาร์ยค่ะ โรงเรียนนี้มันจนถึงขนาดไม่มีเงินจ้างคนทำความสะอาดเลยเหรอคะ มันถึงได้ โคตรโทรม อย่างนี้"
"ครูก็ไม่รู้ว่าไม่มีเงิน หรือไม่อยากจ่ายเงินเพื่อจ้างกันแน่น่ะนะ"อยากรู้ว่าโรงเรียนนี้เอาเงินไปทำอะไรหมด
"โรงเรียนนี้ทำห้องเรียนเป็นฟาร์มเพาะแมงมุมขายไปในตัวหรือไงกัน"ฉันว่าขณะสายตากำลังมองไปที่หยากไย่ที่เกาะอยู่เต็มเพดานห้อง น่ากลัวยิ่งกว่าห้องพักเมื่อคืนซะอีกไหมเนี่ย
"ทุกคน เข้าไปนั่งรอเพื่อนไป ..ใครยังไม่ได้ขนมปังกับนม มาหยิบได้เลยนะ"ฉันหันไปมองที่นั่งในห้องแล้วมองว่าคนอื่นๆนั่งกันยังไงบ้าง ฉันจึงเดินๆไปนั่งอยู่โต๊ะแถวกลางห้อง ไม่หน้าไม่หลังจนเกินไปนัก

แล้วฉันเพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้กินอะไร
เหลือบไปเห็นนมกับขนมปังบนโต๊ะคาดว่าครูคงเอามาแจก แต่ฉันเป้นพวกหลังเขา ชอบตกข่าว
ฉันเดินไปหยืบมันก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะเรียนข้างหน้าต่างข้างหน้าชากับใครนะ อ๋อ คลาย มนุษย์เพศผู้ที่หลงฝูงเข้ามา

"สวัสดีอีกรอบนะคะ- -/"

ฉันมองพวกเด็กๆ ที่ส่งเสียงดังกันตามประสาวัยรุ่น และเดินเข้ามากันบ้างแล้ว
"อืม.. ก่อนอื่น ครูขอแนะนำตัวอีกครั้งนะคะ เพราะบางคนที่มาสายยังไม่รู้ชื่อครูเลย"
ฉันพูดเสียงเรียบ อย่างตั้งใจที่จะสร้างความรู้สึกจริงจังให้พวกเขารู้สึกกัน
"ครูชื่อน้ำหอม จะเรียกเจ๊เรียกอะไรก็เรียกไปเถอะ ครูเจอมาเยอะแล้ว"
ฉันควานหาปากกาไวท์บอร์ดมาเขียนคำว่า 'คนที่เข้ามาคนสุดท้าย ช่วยปิดประตูด้วยค่ะ' บนกระดานตัวโตๆ

อ่า.. แล้วชื่อของพวกเขาล่ะ ฉันจำชื่อพวกเขาไม่ได้สักคนเลยแฮะ แย่จริง..
"แต่ละคนชื่ออะไรกันบ้าง? เอาทั้งชื่อจริง นามสกุล แล้วก็ชื่อเล่นเลยนะ"

"สวัสดีอีกรอบนะคะ- -/"
เธอคนนี้ถ้าจำไม่ผิด ชื่อตะกั่วมั้ง แต่คงไม่ใช่ตะกวดหรอกนะ
"สวัสดี.." ศรีษะผงกลงเล็กน้อย
"อืม.. ก่อนอื่น ครูขอแนะนำตัวอีกครั้งนะคะ เพราะบางคนที่มาสายยังไม่รู้ชื่อครูเลย"
"ครูชื่อน้ำหอม จะเรียกเจ๊เรียกอะไรก็เรียกไปเถอะ ครูเจอมาเยอะแล้ว"
น้ำหอม ชื่อไม่ค่อยเข้ากับหน้าเอ๋อๆ เลย
"แต่ละคนชื่ออะไรกันบ้าง? เอาทั้งชื่อจริง นามสกุล แล้วก็ชื่อเล่นเลยนะ"
มือโยนไม้กวาดทิ่งหลังจากกวาดฝุ่นบนโต๊ะหมด ก่อนจะเงยหน้ามองครูแล้วพูดว่า..
"ประจิม ชินวิต หรือคลาย" ก่อนจะฟุบลงนอนกับโต๊ะ

หือ ดูเหมือนคนที่เดินมานั่งข้างฉันจะเป็นคลาย

แล้วมันก็ลุกไปหยิบไม้กวาดมาปัดโต๊ะตัวเอง

นั่นสิว่ะ...ฉันควรจะหาอะไรมาทำความสะอาดอิโต๊ะเฮงซวยนี่บ้าง

ฉันหันไปมองรอบตัว แต่ไม่เจออะไรที่สามารถเอามาใช้การได้

พอมามองที่ตัวเองอีกที มือบางจับเสื้อกล้ามสีเทาที่ใส่ทับเสื้อกล้ามสีดำ ก่อนจะนึกขึ้นได้

“ใช้นี่แหละว่ะ"

ไม่ต้องคิดอีกรอบ ฉันถอดกล้ามสีเทาออกทันที ก่อนจะจัดเสื้อมาเช็บโต๊ะ กุโสโครกไปไหมว่ะ เออ ช่างแม่ง

หือ เหมือนจะลืมอะไรไปอย่าง จริงสินะ...ฉันชะงักมือที่กำลังใช้เสื้อเช็ดแวบนึง

เสื้อสีดำที่ฉันใส่อยู่มันโคตรบางนี่หว่า ฉันจำได้ว่าตอนใส่ส่องกระจก มันเห็นบรา

แต่...ช่าง กุไม่แคร์ ไม่สนสายตาใคร อีกอย่าง มันโป๊ตรงไหน ไม่เลย ยังไงก็เหลือเสื้อกล้าม

เพราะงั้น เช็ดต่อ พอโต๊ะมันพอไปรอด ฉันก็ตบๆเสื้อไปทางหน้าต่างอีกสักหน่อย โอเค ไม่ดำด่างมาก

ว่าแล้วก็จัดการใส่ทับตามเดิม เออ ทับแล้ว ก็ดูไม่แตกต่างจากเดิมมาก อือ

"สวัสดีอีกรอบนะคะ- -/"

ฉันเงยหน้าขึ้น พีบีหันหน้ามาทัก ตั้งแต่ตอนไหนว่ะ ?

เอาเป็นว่าเธอนั่งอยู่ด้านหน้าฉัน

"สวัสดี.."

อิควายตอบพลางผงกหัวลงเล็กน้อย

“อือ หวัดดี พีบี สินะ ?"

ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะตอบอะไร เจ๊หอมก็เดินเข้ามาอีกรอบ

"อืม.. ก่อนอื่น ครูขอแนะนำตัวอีกครั้งนะคะ เพราะบางคนที่มาสายยังไม่รู้ชื่อครูเลย"

เสียบเรียบๆฟังดูจริงจังใช่เล่น ต้องตั้งใจฟัง ใช่ไหม

"ครูชื่อน้ำหอม จะเรียกเจ๊เรียกอะไรก็เรียกไปเถอะ ครูเจอมาเยอะแล้ว"

หือ เจ๊แกควานหาปากกาไวท์บอร์ดมาเขียนคำว่า

'คนที่เข้ามาคนสุดท้าย ช่วยปิดประตูด้วยค่ะ' บนกระดานตัวโตๆ ใหญ่เต็มกระดาน

ฉันนั่งเกยคาง มองดูว่าเจ๊จะพูดอะไรต่อไป

"แต่ละคนชื่ออะไรกันบ้าง? เอาทั้งชื่อจริง นามสกุล แล้วก็ชื่อเล่นเลยนะ"

"ประจิม ชินวิต หรือคลาย"

ฉันเหลือบมองหน้านายประจิมที่นั่งอยู่ข้างตัวเองแวบนึง อือ ชื่อ...ทำไมกุว่ามันดูขัดกับบุคลิกอิควายจังว่ะ

คิดเสร็จก็หันกลับมา แล้วบอกชื่อของตนออกไปเป็นคนถัดมา

“ฌรินดา ทัตนเรทิณย์ เรียกว่า ชา ก็พอ"

"สวัสดี.."

หลังจากฉันส่งคำทักทายไปเด็กผู้ชายก็ตอบขึ้นมา

“อือ หวัดดี พีบี สินะ ?"

คนที่เหมือนจะชื่อชาเอ่ยขึ้นมา ขณะที่ฉันกำลังจะอ้าปากพูดอะไร คุณครูหน้าห้องก็เริ่มเปิดบทสทนาขึ้น
นั่นทำให้ฉันหันไปฟังทันใด

"อืม.. ก่อนอื่น ครูขอแนะนำตัวอีกครั้งนะคะ เพราะบางคนที่มาสายยังไม่รู้ชื่อครูเลย"

"ครูชื่อน้ำหอม จะเรียกเจ๊เรียกอะไรก็เรียกไปเถอะ ครูเจอมาเยอะแล้ว"

อ่าฮะ กล่าวง่ายๆคือโชกโชนประสบการณ์ อยู่มานานอย่างนั้นสินะ...
นี่ทำไมนับความคิดฉันยิ่งกวนขึ้นกันนะ? เอ๊ะ หรือไม่กวน?
ช่างมันเหอะ =_=

"แต่ละคนชื่ออะไรกันบ้าง? เอาทั้งชื่อจริง นามสกุล แล้วก็ชื่อเล่นเลยนะ"

ตามสเต็ปพิธีที่ต้องมีการแนะนำตัวเพื่อให้รู้จักชื่อทุกคน เจ๊น้ำหอมจึงเริ่มถามไถ่ชาวเราที่ชื่อเสียงเรียงนามอันแสนไพเราะ เสนาะจับใจของแต่ละผู้แต่ละคน แต่ละตน แต่ละตัว...
แล้วฉันจะพล่ามให้มันได้อะไรขึ้นมากับฝุ่นกับแมงมุม กับหยากไย่ในห้องเรียนแห่งนี้กันนะ...

"ประจิม ชินวิต หรือคลาย"

“ฌรินดา ทัตนเรทิณย์ เรียกว่า ชา ก็พอ"

เด็กผู้ชายข้างหลังฉันแนะนำตัวขึ้คนแรก ตามด้วยคนที่ชื่อว่าชา อ่า...ฉันก็ควรแนะนำตัวด้วยสินะ

"ชื่อ เกศมาดา แซ่จิว ชื่อเล่นคือพีบีพ่อแม่ตั้งให้มันดูไฮโซ แต่อันที่จริงก็คือตะกั่วดีๆนั่นแหละค่ะ"

ความรู้สึกแรก... ที่เหยียบเข้ามาในห้องนี้น่ะหรอ

อิผอ. นี่มัน นอกจากไม่จ่ายค่าก๋วยเตี๋ยวชามไม่ถึง 25 ไอ้เราก็พอจะนึกได้ว่า เอาตังมาช่วยพัฒนงพัฒนาโรงเรียน ที่ไหนได้ ที่ไหนได๊ กรี๊ดดดด มันเอาตังไปไว้เหน๊ายยยย

"อืม.. ก่อนอื่น ครูขอแนะนำตัวอีกครั้งนะคะ เพราะบางคนที่มาสายยังไม่รู้ชื่อครูเลย"

"ครูชื่อน้ำหอม จะเรียกเจ๊เรียกอะไรก็เรียกไปเถอะ ครูเจอมาเยอะแล้ว"
เจ๊แกเริ่มแนะนำตัวอีกครั้ง

"แต่ละคนชื่ออะไรกันบ้าง? เอาทั้งชื่อจริง นามสกุล แล้วก็ชื่อเล่นเลยนะ"

ฉันมองเพื่อนๆบอกชื่อของตัวเอง

"ประจิม ชินวิต หรือคลาย"

“ฌรินดา ทัตนเรทิณย์ เรียกว่า ชา ก็พอ"

"ชื่อ เกศมาดา แซ่จิว ชื่อเล่นคือพีบีพ่อแม่ตั้งให้มันดูไฮโซ แต่อันที่จริงก็คือตะกั่วดีๆนั่นแหละค่ะ"

แล้วพอถึงตาตัวเอง ฉันก็กระแอมเบาๆ แล้วเอ่ยบ้าง

"กีรติ วงษ์เมฆา ชื่อเล่น เกรซ เรียกเกรซก็ได้"

"อืม.. ก่อนอื่น ครูขอแนะนำตัวอีกครั้งนะคะ เพราะบางคนที่มาสายยังไม่รู้ชื่อครูเลย"ฉันมองคุณครูน้ำหอมกำลังจะแนะนำตัวเอง
"ครูชื่อน้ำหอม จะเรียกเจ๊เรียกอะไรก็เรียกไปเถอะ ครูเจอมาเยอะแล้ว"ฉันพยักหน้าหงึกหงักถึงแม้ไม่รู้ว่าครูหอมจะเห็นหรือเปล่า ก่อนจะรอให้คนอื่นตอบๆไปก่อนเหมือนเดิม ฉันนั่งนิ่งตั้งใจฟังเพื่อนคนอื่นแนะนำตัวไปทีละคน ก่อนจะมองตามคุณครูเขียนไวท์บอร์ดว่า 'คนที่เข้ามาสุดท้าย ช่วยปิดประตูด้วยค่ะ' แล้วก็นึกๆไปว่าใครจะเข้ามาสุดท้ายกันนะ

"ประจิม ชินวิต หรือคลาย"
“ฌรินดา ทัตนเรทิณย์ เรียกว่า ชา ก็พอ"
"ชื่อ เกศมาดา แซ่จิว ชื่อเล่นคือพีบีพ่อแม่ตั้งให้มันดูไฮโซ แต่อันที่จริงก็คือตะกั่วดีๆนั่นแหละค่ะ"

พอแนะนำตัวผ่านไปแล้วสามคน ฉันจึงลุกขึ้นแนะนำตัวเองบ้าง
"ชื่อ ธันยธรณ์ นจนาตร ชื่อเล่นเรียกว่า คาร์ เถอะค่ะ"เมื่อแนะนำตัวเองเสร็จฉันก็นั่งลงรอฟังคนอื่นๆที่เหลือแนะนำตัวกันต่อ

ห้อง 19 งั้นเหรอ . . เฮ้อ เป็นครูจ้างนี่ลำบากจริงน๊า ทั้งๆที่อยู่ที่นี่มาก็ปาเข้าไปจะ 4 ปีอยู่แล้วทำไมเราถึงยังไม่ได้บรรจุอีกน๊า เอาเหอะ ยังไงซะ ก็คงต้องทำไปตามที่ผอ.สั่งมาล่ะน๊า ถึงจะว่าแบบนั้นก็เถอะ แต่ห้อง 19 นี่บ๊วยเลยไม่ใช่เหรอไง

เฮ้อ แต่อะไรก็ไม่น่าเซ็งเท่าบรรยากาศโลกหรอกน๊า ร้อนชะมัดขนาดปลดกระดุมเสื้อออกหมดแล้วยังจะร้อนขนาดนี้อีกเหรอเนี่ย ขืนร้อนกว่านี้มีหวังได้แก้ผ้ามาโรงเรียนแน่เรา ว่าไปปลดซิปกางเกงลงหน่อยดีกว่ามั้งเนี่ย
"วื้ดด" เฮ้อ พอรูดซิปลงค่อยโล่งขึ้นมาหน่อย หือ . . เสื้อเราจะหลุดรุ่ยไปหน่อยรึเปล่าน๊า คงไม่หรอกมั้ง ก็มันร้อนนิน๊า

"ตึก . ." ผมหยุดฝีเท้าลงเมื่อเห็นป้ายสภาพคร่ำครึหน้าห้องเรียน คงใช่แล้วล่ะ ที่นี่ล่ะห้อง 19 หวังว่าจะเจอนักเรียนที่ดีน๊า ดูเหมือนว่าจะมาสาย เอาเถอะนะ ผมจับมือทั้งสองข้างยัดเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะสาวเท้านำร่างของตนไปยังกลางห้อง

"สายสวัสดิ์ครับ ครูหอม แล้วก็ สายสวัสดิ์นักเรียนทุกคน อาจาร์ยชื่อ ทัณฑ์ ทัณวัตณ์ นำตระกูล ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน อาจาร์ยเป็นอาจาร์ยผู้ช่วยนะ โอเค จบเรื่องการแนะนำตัวนะ ใครมีอะไรจะถามรึเปล่า" ดูเหมือนว่าผมต้องปิดประตูสินะ โอเค 'ปัง!!'

"ประจิม ชินวิต หรือคลาย"
“ฌรินดา ทัตนเรทิณย์ เรียกว่า ชา ก็พอ"
"ชื่อ เกศมาดา แซ่จิว ชื่อเล่นคือพีบีพ่อแม่ตั้งให้มันดูไฮโซ แต่อันที่จริงก็คือตะกั่วดีๆนั่นแหละค่ะ"
"กีรติ วงษ์เมฆา ชื่อเล่น เกรซ เรียกเกรซก็ได้"
"ชื่อ ธันยธรณ์ นจนาตร ชื่อเล่นเรียกว่า คาร์ เถอะค่ะ"

ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรกันต่อ หางตาก็เหลือบไปเห็นชายหัวบลอนด์เสื้อผ้าหลุดรุ่ย
บระเจ้า.. เลือดกำเดาอิเดี๊ยนจะพุ่งเค่อะ โผล่มาทีไร ชอบยั่วเพศแม่ทุกทีเลยเชียว
ฉันก้มหน้าควานหาผู้เช็ดหน้ามาซับๆ ใต้จมูกเล็กน้อย
โอ้แม่เจ้า! เลือดเต็มผ้าเช็ดหน้าแบบนี้ จะซักออกไหมนะ..

"สายสวัสดิ์ครับ ครูหอม แล้วก็ สายสวัสดิ์นักเรียนทุกคน อาจาร์ยชื่อ ทัณฑ์ ทัณวัตณ์ นำตระกูล ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน อาจาร์ยเป็นอาจาร์ยผู้ช่วยนะ โอเค จบเรื่องการแนะนำตัวนะ ใครมีอะไรจะถามรึเปล่า"
ประโยคยาวๆ นำมายังไม่พอ.. 'ปัง!!' มันยังตามมาด้วยเสียงกระแทกประตูอย่างรุนแรง

"อ่าหะ.. สวัสดีค่ะ นี่กำลังยั่ว? อ่อย? หรืออะไร?"
สิบวิถ้วนหลังจากที่อึ้ง ทึ่ง เสียวกันไปทั้งแถบ ฉันก็มีสติพอที่จะถามคำถามออกไปได้

"มาแบบนี้ ไม่ถอดเสื้อเดินโชว์ทั้งโรงเรียนไปเลยล่ะคะ"
ถ้าเขาทำแบบนั้นจริง ก็คงดี... จะยังไงก็เถอะ ฉันคงเผลอลวนลามทางสายตาไปแล้วล่ะ
ก็ดูซิ "กล้ามก็ใช่ว่าจะมีมากมาย แต่ก็เซ็กซี่ไม่หยอกนะ"
ตายละ ฉันคิดอะไรออกไป หวังว่าจะไม่คิดดังเหมือนคราวก่อนนะ..

"สายสวัสดิ์ครับ ครูหอม แล้วก็ สายสวัสดิ์นักเรียนทุกคน อาจาร์ยชื่อ ทัณฑ์ ทัณวัตณ์ นำตระกูล ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน อาจาร์ยเป็นอาจาร์ยผู้ช่วยนะ โอเค จบเรื่องการแนะนำตัวนะ ใครมีอะไรจะถามรึเปล่า"

นั่นผู้ชายนิ ผู้ชายใช่มะ ใช่ปะ ใช่รึป๊าววว (เหมือนเพิ่งเคยเห็น)

ฉันมองเห็นเจ๊หอม ก้มหน้า ทำไรยุกยิกๆ เอ๊ะ เจ๊แกเป็นไร (- -) หอบหืดกำเริบเราะ

"อ่าหะ.. สวัสดีค่ะ นี่กำลังยั่ว? อ่อย? หรืออะไร?"

ได้ยินเจ๊แกถามงั้น ฉันเลยกวาดตาสำรวจ ผู้ชาย คนนั้นเต็มๆตา

เสื้อผ้า หลุดลุ่ย (- -) ผมกระเซิง บ่ะ มันอ่อยจริงๆสินะ

"มาแบบนี้ ไม่ถอดเสื้อเดินโชว์ทั้งโรงเรียนไปเลยล่ะคะ"

"กล้ามก็ใช่ว่าจะมีมากมาย แต่ก็เซ็กซี่ไม่หยอกนะ"

บ่ะ เจ๊แกคิดไร อกุศลและไม่เป็นผลดีต่อผู้ชายคนนั้นแน่ๆ

"จารทัณฑ์คะ ระวังโดนกินตับนะ รู้จักมะ ตับตับตับตับ อะ"

"สายสวัสดิ์ครับ ครูหอม แล้วก็ สายสวัสดิ์นักเรียนทุกคน อาจาร์ยชื่อ ทัณฑ์ ทัณวัตณ์ นำตระกูล

ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน อาจาร์ยเป็นอาจาร์ยผู้ช่วยนะ โอเค จบเรื่องการแนะนำตัวนะ ใครมีอะไรจะถามรึเปล่า"

ฉันที่กำลังจิบๆเบียร์ที่ยังเหลืออีกประมาณครึ่งขวดอย่างเพลินๆ ต้องหันขลับไปมองทางหน้าประตูทันที

เพราะจู่ๆเสียงเพศผู้ที่ไหนก็ไม่รู้ ดังมาก่อนตัวเสียงอีก

แถมตามมาด้วยเสียงปิดประตู 'ปัง!!' เหมือนใช้ทีนถีบเข้ามา

"อ่าหะ.. สวัสดีค่ะ นี่กำลังยั่ว? อ่อย? หรืออะไร?"

เจ๊หอมเหมือนพึ่งได้สติ เมื่อกี้ฉันแอบเห็นเจ๊แกเลือดกำเดาไหล

หือ เสื้อของเฮียทัณอะไรนั่นเหมือนพึ่งไปบี้คู่ขามาสดๆร้อนๆ

"มาแบบนี้ ไม่ถอดเสื้อเดินโชว์ทั้งโรงเรียนไปเลยล่ะคะ"

เจ๊แกประชดหรือพูดจริง แต่ถึงทำจริง ก็แล้วไง กูแค่เพศผู้ แต่ก็ไม่แน่ อาจทำให้ฉันเกิดรมได้...คงยากว่ะ

"กล้ามก็ใช่ว่าจะมีมากมาย แต่ก็เซ็กซี่ไม่หยอกนะ"

สาบานได้ไหมว่าเจ๊แกคิด แม่งได้ยินกันทั้งห้องของจริง

ฉันเกยคางตามเดิม ก่อนจะแนะนำตัวให้เฮียฟัง

“เรียกว่า ชา เฉยๆก็พอ

มี...คะ อยากรู้ว่า พวกเรามาทำซากไรกันที่นี้งั้นเหรอเฮีย?"

ผมตัดสินใจหย่อนก้นนั่งลงบนโต๊ะครู เพื่อทบทวนคำถามของหญิงสาวคนเมื่อตะกี๊อีกครั้ง "พวกเธอก็มาเรียนต่อ ? ไม่ใช่รึไง นักเรียนแลกเปลี่ยนไม่ใช่เหรอ หรือเธอหมายถึง เจ้านี่ ?"

อักขระที่จารึกอยู่บนเล็บของทัณฑ์ทอแสงเพียงชั่วครู่ ก่อกำเนิดวงเวทย์ขนาดเล็ก พร้อมกับดาบคาตานะเล่มยาวที่ค่อยๆเคลื่อนตัวออกมาจากวงเวทย์ ออร่าสีดำจางๆ อีกทั้งขนนกสีดำที่ถูกเปร่งออกมาจากตัวดาบ

"แซ็งส์ ? กับ เกรซ ?" ผมเอ่ยถามเหล่าเด็กสาวเบื้องหน้า พวกเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในอนาคตจะต้องเจอกับอะไร ผอ.นี่ก็ใจร้ายใช่เล่นเลยนะ

พอฉันถาม เฮียแกก็เดินไปนั่งที่โต๊ะครู ก่อนจะนิ่งไปเล็กน้อยราวกับกำลังทบทวนคำถาม

"พวกเธอก็มาเรียนต่อ ? ไม่ใช่รึไง นักเรียนแลกเปลี่ยนไม่ใช่เหรอ หรือเธอหมายถึง เจ้านี่ ?"

ก่อนจะได้ถามอะไรต่อ จู่ๆก็มีตัวอักษรยึกยือโผล่ออกมาจากเล็บเฮียทัณ เหมือนมันมีแสงด้วยว่ะ

แล้วเกิดไรขึ้นอีกไม่รู้ เป็นวงๆกลมๆ โอย แม่ง ของประหลาดอีกแระ

อือ แล้วดาบคาตานะเล่มยาวก็เด๋งขึ้นมา

ออร่าสีดำจางๆกับขนนกสีเดียวกันมันเปร่งออกมาจากตัวดาบ เออ เจริญล่ะ

"แซ็งส์ ? กับ เกรซ ?"

คนที่ทำสิ่งเมื่อกี้เอ่ยถามอีกครั้ง ฉันที่นั่งเกยคางอยู่ที่เดิมก็ถึงบางอ้อ

อิแซ็งส์กับอิลูกเกด หือ คุ้นๆ ถ้าจำไม่ผิด ได้ยินมาเมื่อคืน ตอนรถระเบิดกับเด็กน่าหมั่นไส้นั่นสินะ

ฉันผงกหัวรับ พลางซดเบียร์อีกอึก

"หือ เรื่องพวกนั้นแหละที่โคตรมึน"

"อยากรู้รึเปล่า ยังไงพวกเธอก็ควรรู้ไว้ แซ็งส์ หรือที่พวกมนุษย์เรียกเราว่า ผู้ถือพันธะสัญญาสีเลือด พวกเรามีสัมผัสพิเศษต่อสิ่งเหนือธรรมชาติทำให้พวกเราสามารถทำพันธะสัญญากับพวกมันได้ นี่ล่ะที่เราแตกต่าง รวมถึงพวกเธอเองก็ดูเหมือนจะมีพลังแบบนั้นอยู่ ก็เลยถูกผอ.ลากเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยล่ะมั้ง ฉันเองก็มีพลังแบบนั้นเหมือนกับพวกเธอ ส่วนเกรซคือสิ่งของที่เป็นสัญลักษณ์ของพันธะสัญญาเหมือนของฉัน ดาบเล่มนี้ ก็เป็นเกรซเหมือนกัน เข้าใจรึเปล่า"

ผมมองตรงไปยังเด็กสาวผู้ถาม เธอน่าจะเข้าใจรึเปล่ายังไงก็ช่างเถอะ วันนี้มันร้อนจริงๆ ถอดกางเกงแมร่งเลยดีกว่า "พรึ่บ" เฮ้อ ยังไงซะ ใส่แต่บ๊อกเซอร์นี่มันก็ระบายดีที่สุดแล้ว

"อยากรู้รึเปล่า ยังไงพวกเธอก็ควรรู้ไว้ แซ็งส์ หรือที่พวกมนุษย์เรียกเราว่า ผู้ถือพันธะสัญญาสีเลือด พวกเรามีสัมผัสพิเศษต่อสิ่งเหนือธรรมชาติทำให้พวกเราสามารถทำพันธะสัญญากับพวกมันได้ นี่ล่ะที่เราแตกต่าง รวมถึงพวกเธอเองก็ดูเหมือนจะมีพลังแบบนั้นอยู่ ก็เลยถูกผอ.ลากเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยล่ะมั้ง ฉันเองก็มีพลังแบบนั้นเหมือนกับพวกเธอ ส่วนเกรซคือสิ่งของที่เป็นสัญลักษณ์ของพันธะสัญญาเหมือนของฉัน ดาบเล่มนี้ ก็เป็นเกรซเหมือนกัน เข้าใจรึเปล่า"

“อ่าห่ะ"

อือ อธิบายพอสังเขปดีเนอะ แต่ก็พอจะเก็ดว่าตกลง อิซงแซ็งส์ กับ อิลูกเกด คืออะไรกันแน่

เรื่องเหนือธรรมชาติ หือ น่าสนใจว่ะ ... เดี๋ยวนะ เฮียแกบอกพวกเรามีเรอะห๊ะ

เกิดมา ไม่เคยรู้ตัวเอง กุพลาดส่วนไหนในร่างกายไป? เออช่างแม่ง คงได้รู้แน่ๆเร็วๆนี้

คิดไปได้แปปเดียว เฮียทัณจู่ๆก็...

"พรึ่บ"

ถอดกางเกงหน้าชั้นเรียนแม่งเลย เหลือแต่บ็อกเซอร์ตัวเดียว

ฉันเลิกคิ้วนิดๆอย่างแปลกใจหน่อยๆ ก่อนจะเข้าใจอีกครั้ง เมื่อสังเกตเหงื่อบนหน้าเฮีย

ร้อนตับทะลักเลยสินะ นั่นสิ ดีที่ตรงที่ฉันนั่งอยู่มีหน้าต่าง ลมเลยผ่านเข้ามาบ้าง

ไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดยังไงกับความกล้าของเฮัยทัณ แต่ฉันว่า แล้วไง? ก็คนมันร้อน

ถ้าเป็นฉันก็ถอดว่ะ เพราะยังไงก็มีบ็อกเซอร์อยู่ ไม่โป๊ซะหน่อย จะกลัวอะไร ?

คนถอดยังหน้าเป็นปูน แล้วพวกคนมองแม่งจะกระด่างกันทำไมล่ะ จริงไหม ฮึ

“ถ้าพวกเรามี ใครจะเป็นคนบอก ว่าอะไร ยังไง คือแซ็งส์และเกรซของพวกเราล่ะ"

เหมือนคนช่างถาม น่ารำคาญตัวเองว่ะ แต่ทำไงได้ คนมันไม่รู้ กุขอเสือกนู่นนี่เยอะหน่อยเถอะวันนี้

. . .ดวงตาของฉันเหม่อมองวิวทิวทัศน์นอกระเบียง ขณะที่กำลังก้าวเท้าเดินไปตามพื้นทางเดินอาคารเรียนเก่าแก่
มือข้างหนึ่งหิ้วทุกกระดาษซึ่งภายในบรรจุขวดน้ำเปล่าเย็นช่ำ และ ขวดน้ำผลไม้ที่นักเรียนใหม่ฝากซื้อมา

จะว่าฝากซื้อเหรอ ? แต่พวกเขายังไม่ได้ให้เงินใช้เลยนี่นา
เรื่องนี้ เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกทีก็แล้วกันนะ

"เอ. . .ห้อง 19 ม.5 ห้อง 19 อ่าเจอแล้ว"
ฉันเงยหน้าขึ้นมองป้ายไม้ผุพังที่เขียนบอกเลขห้องด้วยชอล์กสีขาว
แล้วจึงหันไปกวักมือเรียกกวี กับ ลินน์ที่ช่วยยกของให้ตามเข้ามา

เสียงแววคุ้นหูของใครบางคนดังลอดออกมาจากช่องประตูที่ปิดไม่สนิท
ฉันเอื้อมมือไปจับ แล้วเลื่อนเปิดประตูออก ความเก่าความแก่ของประตูทำให้เกิดเสียงไม่น่าฟังนัก

พรืดดด . . .
อีกหน่อยคงได้หล่นลงมาทับใครกระดูกกระเดี้ยวหักซักคน

"อาจารย์คะ ขออณุ. . .ญาต"
ดวงตากลมโตชะงักค้างเล็กน้อย ทันทีที่เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งปล่อยให้กางเกงขายาวหลุดออกมาจากหน้าขา
ทิ้งไว้ให้เหลือแต่เพียงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว

"เอ่อ. . ."
เมื่อเพ่งมองดีๆ จึงเห็นว่าเป็นอาจารย์สอนพิเศษที่เหมือนจะเคยเห็นผ่านๆตามาบ้าง
ฉันส่ายหัวเล็กน้อยให้สติสตางค์กลับเข้าที่ แล้วกระชับทุกกระดาษในมือข้างซ้ายแน่น
ก่อนจะก้าวฉับๆไปที่โต๊ะนักเรียนตัวหน้าสุด

"ของที่สั่งได้แล้วจ๊ะ ขอโทษที่ให้รอ"
ฉันเอ่ยสั้นๆแล้วจึงหยิบขวดโออิชิรสเลม่อนในถุงนั้นออกมา แล้วทิ้งตัวลงบนเก้าอี้แถวหน้าสุดที่อยู่เกือบติดประตูห้อง

"อากาศมันร้อนขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"
ฉันเอ่ยถามเสียงใส แล้วเปิดฝาขวดน้ำยัดหลอดลงไป ก่อนจะนั่งดูดราวกับเมื่อกี้ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น

"กีรติ วงษ์เมฆา ชื่อเล่น เกรซ เรียกเกรซก็ได้"
"ชื่อ ธันยธรณ์ นจนาตร ชื่อเล่นเรียกว่า คาร์ เถอะค่ะ"

เกรซและคาร์แนะนำตัวต่อฉัน และในขณะที่มีการแนะนำตัวเพื่อให้รู้จักกันอยู่
จู่ๆบรรยายกาศนี้ก็หายวับไปพร้อมกับการปรากฏตัวของ...มนุษย์เพศผู้อีกหนึ่ง

"สายสวัสดิ์ครับ ครูหอม แล้วก็ สายสวัสดิ์นักเรียนทุกคน อาจาร์ยชื่อ ทัณฑ์ ทัณวัตณ์ นำตระกูล ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน อาจาร์ยเป็นอาจาร์ยผู้ช่วยนะ โอเค จบเรื่องการแนะนำตัวนะ ใครมีอะไรจะถามรึเปล่า" 'ปัง!!'

เหมือนจะเป็นครูผู้ช่วยที่ไม่ใช่ครูผู้ช่วย เมื่อแนะนำตัวเสร็จพี่แกก็ปิดประตูเสียงดังสนั่นลั่นโลกา
ฉันกลัวจัง...ว่าประตูมันจะหักนะ สภาพห้องยิ่งดีๆอยู่ด้วย =_=;;

"อ่าหะ.. สวัสดีค่ะ นี่กำลังยั่ว? อ่อย? หรืออะไร?"
"มาแบบนี้ ไม่ถอดเสื้อเดินโชว์ทั้งโรงเรียนไปเลยล่ะคะ"

เจ๊น้ำหอมเอ่ยทักทายขึ้นหลังจากที่ฉันเห็นเจ๊แกก้มลงทำอะไรบางอย่างกับผ้าเช็ดหน้า..
ซับน้ำตาหรอ... ไม่ละ ฉันไม่คิดว่าเจ๊แกจะร้องไห้กับผู้ชายเพราะอกหักหรอกนะ
อืม...ช่างมันเถอะ =_=

"กล้ามก็ใช่ว่าจะมีมากมาย แต่ก็เซ็กซี่ไม่หยอกนะ" เจ๊แกพูดขึ้น... นี่ตกลงครูดูหุ่นผู้ชายสินะคะ นะคะ

"จารทัณฑ์คะ ระวังโดนกินตับนะ รู้จักมะ ตับตับตับตับ อะ" เหมือนจะไม่ได้กินแค่ตับนะ...
“เรียกว่า ชา เฉยๆก็พอ
มี...คะ อยากรู้ว่า พวกเรามาทำซากไรกันที่นี้งั้นเหรอเฮีย?"
ชาพูดขึ้นทำให้ฉันแอบเห็นด้วยนิดหน่อย นั่นสิ...เรามาทำซกฟอสซิลอะไรที่นี่งั้นหรอ? ตั้งแต่มาที่นี่ฉันไม่ยักจะเห็นว่าชีวิตของฉันปกติสุขเสียเมื่อไหร่กัน

"พวกเธอก็มาเรียนต่อ ? ไม่ใช่รึไง นักเรียนแลกเปลี่ยนไม่ใช่เหรอ หรือเธอหมายถึง เจ้านี่ ?"
จู่ๆที่เล็บของพี่เเกก็เรืองแสง โอ้!จอร์ช!มันยอดมาก! บ้าเรอะ! นี่ฉันหลงมิติรึเปล่า? แบบรถที่เดินทางมาอาจเป็นไทม์แมชชีนของโดราเอมอนอะไรเทือกๆนี้ แล้วอยู่ๆดีๆก็มีดาบคาตานะเรืองแสงออร่าสีดำพร้อมกับขนนกสีดำปลิวว่อน

"แซ็งส์ ? กับ เกรซ ?" ครูแกเอ่ยขึ้น เออ...เหมือนได้ยิน ตอนไหนแล้วอ่ะ ?? ช่างมันเถอะ...
"หือ เรื่องพวกนั้นแหละที่โคตรมึน" ชาเอ่ยขึ้นฉันจึงพยักหน้าสนับสนุน

"อยากรู้รึเปล่า ยังไงพวกเธอก็ควรรู้ไว้ แซ็งส์ หรือที่พวกมนุษย์เรียกเราว่า ผู้ถือพันธะสัญญาสีเลือด พวกเรามีสัมผัสพิเศษต่อสิ่งเหนือธรรมชาติทำให้พวกเราสามารถทำพันธะสัญญากับพวกมันได้ นี่ล่ะที่เราแตกต่าง รวมถึงพวกเธอเองก็ดูเหมือนจะมีพลังแบบนั้นอยู่ ก็เลยถูกผอ.ลากเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยล่ะมั้ง ฉันเองก็มีพลังแบบนั้นเหมือนกับพวกเธอ ส่วนเกรซคือสิ่งของที่เป็นสัญลักษณ์ของพันธะสัญญาเหมือนของฉัน ดาบเล่มนี้ ก็เป็นเกรซเหมือนกัน เข้าใจรึเปล่า"
ฉันมีพลังแปลกๆแบบนีั้นอยู่หรอ? โอ้! นี่ฉันกำลังฝันไปแน่ๆ...เดี๋ยวตื่นขึ้นมาชีวิตฉันก็คงปกติสุขเยี่ยงเดิมเอง...
เอ่อ...หลังจากลองตบหน้าตัวเองก็ค้นพบว่ามันไม่ตื่น... โอเค ฉันคงต้องรออีกซักพัก ร่างกายฉันคงเหนื่อยล้าเกินกว่าที่จะตื่นในตอนนี้

"โอเค...ตอนนี้ฉันกำลังฝันอยู่ ไม่นะ...ฉันไม่ได้สะกดจิตตัวเอง =_="

ว่าแล้วครูผู้ช่วยก็ถอดกางเกงเหลือแต่บ็อกเซอร์... อืม...เหมือนจะไม่แคร์สถานที่หรือแม้แต่ครูอาจารย์บางคน กับเด็กนักเรียนบางคน...มั้ง

“ถ้าพวกเรามี ใครจะเป็นคนบอก ว่าอะไร ยังไง คือแซ็งส์และเกรซของพวกเราล่ะ"
"ไม่ขอมีได้ไหมอ่ะ มีแล้วต้องเจ็บตัวแหงๆ..." ฉันพึมพัมเบาๆ

"อาจารย์คะ ขออณุ. . .ญาต"

ฉันหันไปมองทางผู้มาใหม่ทันใด

"ของที่สั่งได้แล้วจ๊ะ ขอโทษที่ให้รอ"
"อากาศมันร้อนขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"

คนมาใหม่เอ่ยขึ้น ก่อนจะหันไปพูดกับเพศผู้ที่ถอดเสื้อ...อืม...มันร้อนจริงจังนะ แต่ฉันทนได้ อากาศอบอุ่นแบบนี้ดีกว่าอากาศเย็นๆจนสั่นกึกๆละ

"พวกเธอก็มาเรียนต่อ ? ไม่ใช่รึไง นักเรียนแลกเปลี่ยนไม่ใช่เหรอ หรือเธอหมายถึง เจ้านี่ ?"

เล็บจารทัณ จู่ๆก็เรืองแสงขึ้นมา

O[]Q (อึ้ง)

"แซ็งส์ ? กับ เกรซ ?"

"หือ เรื่องพวกนั้นแหละที่โคตรมึน"

เหมือนจะเคยได้ยินเรื่องนี้มานานมากแล้ว ตอนแรกฉันยังคิดว่าใครเรียกชื่อซะด้วยซ้ำ (- -)

"อยากรู้รึเปล่า ยังไงพวกเธอก็ควรรู้ไว้ แซ็งส์ หรือที่พวกมนุษย์เรียกเราว่า ผู้ถือพันธะสัญญาสีเลือด พวกเรามีสัมผัสพิเศษต่อสิ่งเหนือธรรมชาติทำให้พวกเราสามารถทำพันธะสัญญากับพวกมันได้ นี่ล่ะที่เราแตกต่าง รวมถึงพวกเธอเองก็ดูเหมือนจะมีพลังแบบนั้นอยู่ ก็เลยถูกผอ.ลากเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยล่ะมั้ง ฉันเองก็มีพลังแบบนั้นเหมือนกับพวกเธอ ส่วนเกรซคือสิ่งของที่เป็นสัญลักษณ์ของพันธะสัญญาเหมือนของฉัน ดาบเล่มนี้ ก็เป็นเกรซเหมือนกัน เข้าใจรึเปล่า"

ฉันนิ่งมองดาบนั้นไปพักหนึ่งแล้วพยักหน้าเชื่องช้าอย่างคนกำลังคิดอะไร

'แสดงว่าเราก็ต้องมีเกรซ อะไรทำนองนั้นด้วยสินะ' คิดเองเงียบๆในใจ

"โอเค...ตอนนี้ฉันกำลังฝันอยู่ ไม่นะ...ฉันไม่ได้สะกดจิตตัวเอง =_="

"(- -)" ฉันมองเพื่อนร่วมห้องคนนึงที่เหมือนกำลังพยายามสะกดจิตตัวเอง อ่อใช่ มันก็น่าแปลกใจอยู่หรอกที่จู่ๆเราจะมีพลังพิเศษ อะไรอย่างนั้น แต่เฮ้ โลกเราทุกวันมันก็ตั้งอยู่บนความไม่แน่นอนอยู่แล้วน่า เกิดวันนึงฉันจะมีหางกระต่ายโผล่ออกมา ก็ไม่น่าแปลกใจหรอก ...มั้ง (เหมือนจะคิดเพ้อไปเรื่อย)

"พรึ่บ" ฉันปรายตามองเสียงนั้นอย่างไม่ใส่ใจในทีแรกแล้วหันไปมองนอกหน้าต่าง ก่อนจะนิ่งแล้วหันขวับกลับมามองทันที

เอ่อ... ไอ้ครูนั่น (- -; ) มัน... เอ่อ มัน ทำไมมันเหลือแต่บ๊อกเซอร์ฟ้ะ !!!

ฉัะนแอบหันหลังไปมองเจ๊หอม(เจ๊แกยังอยู่ ปะวะ) แล้วรีบหันกลับมาหน้าห้อง ก่อนจะร้องอ๋อในใจ เมื่อเห็นครูทัณยกมือปาดเหงื่อที่ไหลย้อย

“ถ้าพวกเรามี ใครจะเป็นคนบอก ว่าอะไร ยังไง คือแซ็งส์และเกรซของพวกเราล่ะ"

อ่า... นั่นสิ นั่นสิ อะไรจะเป็นตัวยืนกรานได้ละว่าพวกเราคือแซ็งส์ แล้วไหนละเกรซของพวกเรา น่าคิดนะ ยิงคำถามเจ๋งมามิสชาลาลาล่า

"อาจารย์คะ ขออณุ. . .ญาต"

ไม่ว่าใครก็ต้องตะลึงกับความกล้า หน้าด้าน ไร้ยางอายของจารแกสิน่ะ..

"ของที่สั่งได้แล้วจ๊ะ ขอโทษที่ให้รอ"

ของกินมากแว้วววว ว เอ๊ะ มีของฉันด้วยป่าวนะ

"อากาศมันร้อนขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"

ไม่ร้อนจะเหลือแค่บ๊อกเซอร์เราะ (- -)