➳ { เสาธงประจำสถาบัน

"อื้ม .. นั่นสินะ แต่เดี๋ยวก็คงจะมา .." สิ้นเสียงฉันก็เห้นว่ามีใครอีกคนหนึ่งมาต่อแถว รู้สึกคุ้นๆหน้า
"สวัสดี.."
"สวัสดีๆ" ฉันโบกมือทักทายน้อยๆ แล้วฉันก็เห็นหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่ถ้าจำไม่ผิดจะชื่อว่า 'ชา' เดินมาต่อแถว พร้อมกับเสียงประกอบจากเครื่องเล่นอะไรซํกอย่าง

“AH! amazing! amazing! ah..uhhh..ah!" โอ้...ชิท... มึงจะเปิดทำไมดังๆ รำคาญหู ใครเปิดวะ?? แต่ถึงจะรับรู้ว่าต้นเสียงอยู่ในแถวเดียวกัน แต่มันก็ไม่ทำให้ฉันอยากชายตาไปมองเลยซักนิด...

“ไงต่อ ต้องมายืนทำซากอยู่ตรงนี้อีกนานไหม ?” อา นานมั้ง???? แต่แล้วก็มีหญิงสาวที่ดูจะอายุมากกว่าพวกเธอ.. ดูๆแล้วน่าจะเป็นครู
"คงอีกไม่นานนะ ถ้าเพื่อนๆ ของเธอมาครบกันเร็วๆ น่ะ"คำพูดของเธอทำให้ฉันกลอกตานึกอีกรอบ

เพื่อน?? เออนักเรียนแลกเปลี่ยนมีกี่คนนะ???

"ครูชื่อน้ำหอม เป็นครูประจำชั้นม.5 ห้อง 19 นะ"

"อ๋อ...ครูประจำชั้น" ฉันเอ่ยทวนคำพูดของครู นํ้าหอม ก่อนจะพยักหน้าหงึกๆกับตัวเอง
"นี่ เธอน่ะ ปิดเสียงโทรศัพท์ซะ อย่าทำเสียงดังรบกวนคนอื่นเขาจะได้ไหม !"ฉันพยักหน้าเห็นด้วยกับคุณครู เพราะเสียงนั่นมันช่างรบกวนโสตประสาทมากมาย แต่แล้วเสียงนั้นก็ดังกว่าเดิมราวกับจงใจประชด

'เกรียนละ...' หางคิ้วของฉันกระตุกถี่ ฉันถอนหายใจยาวๆ ก่อนที่จะทำเป็นไม่สนใจคนที่อยู่ด้านหลัง

"อะ เอ้อ.. พวกเธอ ชื่ออะไรกันบ้างล่ะ แล้วคนที่เหลือล่ะ ? มากัน 6 คนไม่ใช่หรอ ?"
"หนูชื่อเรอาร์เต้ .."ฉันเอ่ยตอบอีกฝ่าย ก่อนจะเหลือบมองขนมปังกับนมที่อีกฝ่ายถืออยู่

"รับนี่ไปทานซะนะ"

อืม... จะกินอีกรอบก็คงไม่เสียหายหรอก ฉันรับขนมปังกับนมที่ครูเขาแจกมาก่อนจะเริ่มกัดกินขนมปังพลางเก็บขวดนมไว้กับตัวแทนที่จะดื่มมัน

"ไม่ได้เกรียนก็อย่าทำตัวเกรียนสิยะ !" ฉันได้ยินเสียงผั๊วะดังมาพร้อมๆกับเสียงของครูแก ฉันส่งเสียงเหอะๆในลำคอก่อนที่จะกัดขนมปังอีกคำ แต่แล้ว..

"Ohh.. Uhhhh.. Ahhh.. i can't! Ahh! i can't hold it anymore!! " ..... ฉันเผลอขยำแผ่นขนมปังในมือ เส้นเลือดที่ขมับของฉันปูดออกมาตามอารมณ์

"แม่ง เกรียนสัด..."

'เปลี่ยนคลิปมั่งดิ ดูอันเดียวไม่เบื่อรึไง' เสียงของเด็กสาวที่ฉันไม่เคยได้ยินดังขึ้น ฉันใช้หลังมือกระทแกหน้าผากตัวเองเบา แต่แล้วฉันก็ตัดสินใจที่จะ 'ช่างมัน' คิดได้อย่างนี้ฉันก็ยัดขนมปังทั้งอันเข้าปาก พลางเคี๊ยวหงับๆ
_____________

"Ohh.. Uhhhh.. Ahhh.. i can't! Ahh! i can't hold it anymore!!"
หือ.. ใครมาช่วยตัวเองแถวนี้วะ ตาปรือขึ้น
“เฮ้ ถ้าได้เบียสักป๋อง ไวน์สักแก้ว ไม่ก็เหล้าสักขวด จะดีกว่านี้มากมันมีขาย ไหมว่ะ”ก่อนเบิกกว้างลิ้นเลียริมผีปากเล็กน้อย อ่ะฮ่า เบียร์ แค่ได้ยินก็เปรี้ยวปากแหะ
"สนใจเบียร์สักป๋องไหม" ว่าแล้วก็ดึงป๋องเบียร์ขนาดพกพาออกจากเสื้อฮูด
ก่อนจะดีดฝาให้หลุดแล้วกระดกเข้าปาก
"อ่า! สดชื่น"

"ย่าห์ นี่ฉันสาย?"
เอ่ยเสียงหลง ขณะที่กำลังเดินทอดน่องเข้าสู่แถวของห้องสิบเก้า อย่างเชื่องช้า
. . .ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมาเร่งรีบเอาตอนนี้ ในเมื่อสายแล้ว ก็ช่างมันเถอะ
แถมยังมีบางสิ่งบางอย่างที่น่าแปลกใจยิ่งกว่า

"ไม่อยากเชื่อเลยแหะ ว่าห้องบ๊วยประจำสายชั้นจะมี เด็กมาเข้าแถวก่อน 7 โมงด้วย"
ฉันบ่นพึมพำ ดวงตากลมโตลุกวาวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เมื่อหันมองไปรอบข้าง ก็เจอทั้งเด็กใหม่ที่ไม่เคยเห็นหน้า และเพื่อนร่วมห้องเก่าๆที่ไม่เคยจะพัฒนาตัวเองไปอยู่ห้องต้นๆได้เหมือนเคย. . .เออ จะว่าไป เราก็ไม่ต่างอะไรจากพวกนั้นเลยสักนิด

ปัก !
"โย่ว กวี"ฉันลงฝ่ามือกระแทกเข้าเต็มหลังของเด็กหนุ่มหัวทอง ซึ่งกำลังหมกหมุ่นอยู่กับการดูคลิปบนโทรศัพท์มือถือเป็นการทักทาย แล้วจึงหันไปโบกมือให้กับเด็กสาวผมฟ้าผู้มีใบหน้าซีดเซียวและเรียบเฉย
. . .รู้แล้ว ที่แท้เด็กเก่าถ้ารวมฉันก็เพิ่งโผล่มาแค่ 3 คนสินะ
ส่วนนอกนั้นก็คงจะเป็นเด็กใหม่

ฉันเลิกสนใจเพื่อนเก่าชั่วคราว แล้วเดินดุ่มๆเข้าไปทักทายพวกเขาทั้ง 6 คน
"หวัดดี. . .เราชื่อพัดลม ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
ฉันเอ่ยเสียงใส แล้วระบายยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

"หวัดดี. . .เราชื่อพัดลม ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

เสียงของพัดลมที่เดินไปแนะนำตัวกับเด็กใหม่ทำให้หายง่วงมาได้นิดนึง ก็กว่าแต่ละคนจะมามีแต่เด็กใหม่ทั้งนั้น
มือเล็กยกขึ้นลูบผมหน้าม้าอย่างเคยชินแล้วพูดพึมพำกับตัวเองเพื่อเพิ่มความมั่นใจ(?) ก่อนจะเดินไปหาพัดลมแล้วแนะนำตัวกับเด็กใหม่บ้าง
'ดี ชื่อลินน์ - -/' เสียงทักทายห้วนๆด้วยหน้าซีดๆกับการยกมืิอเล็กน้อยพอเป็นพิธี

นัยน์ตาสีฟ้ามองเพื่อนใหม่ แล้วหันกลับมามองเพื่อนเก่าอีกสองคน
'เมื่อไหร่จะครบกันซะที หิว''

เสียงทักทายดังขึ้นข้างหู ฉันยกมือขึ้นกอดคอลินน์เพื่อนสาวที่อยู่ร่วมกันมาตั้งแต่ชั้นมัธยมต้น
. . .เวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่นิสัยของเธอก็ยังคงเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน "เมื่อไหร่จะครบกันซะที หิว"

"อื้ม งั้นเราไปหาอะไรกินที่โรงอาหารก่อนเหอะ"หลังจากที่พยักหน้าแล้วเอ่ยข้อเสนอเสร็จ
ฉันก็ฉุดกระชากลากทั้งลินน์และกวีเพื่อไปโรงอาหารหาอะไรยัดลงกระเพราะ โดยไม่ลืมหันไปพูดกับเพื่อนใหม่
"อยากได้อะไรหรือเปล่า?"

"หวัดดี. . .เราชื่อพัดลม ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

เสียงที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้น สุดท้ายฉันก็หันหลังไปมอง พบคนที่ไม่เคยเห็นอยู่ 3 คน ฉันเลือกที่จะไม่สนใจชายหนุ่มที่ถือโทรศัพท์อยู่ เห็นก็รู้แล้วว่าฮีแกเป็นคนเปิดวิดิโอต้นเสียงที่รังควานใจฉันมานาน

'ดี ชื่อลินน์ - -/' เด็กสาวอีกคนแนะนำตัว ฉันมองเธอทั้งสองก่อนจะพยักหน้าเข้าใจกับตัวเอง ทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันสินะ
ฉันยกมือก่อนจะกล่าวแนะนำตัวบ้าง

"สวัสดี พัดลม ลินน์... ฉันชื่อเรอาร์เต้" หลังจากนั่นฉันก็เห็นสองคนนั่นคุยๆกัน ก่อนที่ผู้หญิงที่ชื่อพัดลมจะหันมาถาม

"อยากได้อะไรหรือเปล่า?" ฉันกลอกตาไปมาเพื่อคิดว่าตัวเองอยากกินอะไรเป็นพิเศษ

"ขอเค้กช็อกโกแล็ตหน่อยก็ดี.." ถ้ามันมีนะ...

ฉันยังคงยืนรอในแถวอย่างเรื่อยเปื่อย
"เมื่อไหร่จะครบสักทีนะ"ฉันบ่นพึมพำกับตัวเอง ขณะที่ยืนก็มีนักเรียนมาต่อแถวห้องสิบเก้าเพิ่ม ทำให้ฉันหันไปมอง เพื่อนร่วมห้องอีกคนสินะ

"หวัดดี. . .เราชื่อพัดลม ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
'ดี ชื่อลินน์ - -/' คนที่เข้ามาใหม่กับร่างเล็กเจ้าของผมสีฟ้าเอ่ยทักทายมาทางนี้ ฉันจึงหันกลับไปทักทาย
"หวัดดี เรา คาร์ ยินดีที่ได้รู้จัก"ฉันแนะนำตัวเอง กับทักทายเพื่อนร่วมห้องในโรงเรียนแลกเปลี่ยน แล้วยิ้มให้ทั้งสองคนหน่อยๆ

"อื้ม งั้นเราไปหาอะไรกินที่โรงอาหารก่อนเหอะ"ฉันได้ยินเสียงพัดลมพูด ฉันจึงหันไปเพื่อมองหาโรงอาหาร แต่ท่าทางการมองหาท่ามกลางนักเรียนมากมายนี่มันไม่ง่ายเลย

"อยากได้อะไรหรือเปล่า?"

"มีน้ำเปล่าบ้างไหม.."ให้ยืนรอนานๆมันก็เหนื่อยนะ ตอนนี้ถ้าได้ดื่มน้ำเย็นๆสักหน่อยก็คงจะดี

"สวัสดี พัดลม ลินน์... ฉันชื่อเรอาร์เต้"
"หวัดดี เรา คาร์ ยินดีที่ได้รู้จัก"

ลินน์ยิ้มเล็กน้อยเมื่อเพื่อนใหม่แนะนำตัวพร้อมกับรอยยิ้ม เด็กสาวตกใจทันทีที่มีคนคุยกับเธอ ปกติแล้วนอกจากเพื่อนในห้องก็จะไม่ได้คุยกับใครเท่าไหร่ เนื่องจากคนอื่นหาว่าพูดไม่รุ้เรื่อง - -/ ซึ่งไม่รู้ว่าจริงหรือไม่


"อื้ม งั้นเราไปหาอะไรกินที่โรงอาหารก่อนเหอะ"
"อยากได้อะไรหรือเปล่า?"

ไม่ทันจะตั้งตัวเด็กสาวก็โดนเพื่อนพัดลมลากไปทางโรงอาหาร
' ไปก็ดี หิวจะแย่ ' ระหว่างนั่นมือเล็กก็ไม่ลืมที่จะหยิบแว่นกันแดดมาใส่อีกครั้ง

" . . .อื้อ"
ฉันพยักหน้ารับรู้ช้าๆ พร้อมกับทำการซึมซับรายชื่อของกินที่ทุกคนอยากได้ลงในสมอง
ในใจก็อดคิดไม่ได้โดยเฉพาะกับเพื่อนใหม่ที่ชื่อเกรส
ว่าไปอดอยาก ลำบากตรากตรำมาจากที่ไหน ถึงได้รัวสั่งมาเป็นชุดซะขนาดนั้น

"มีเค้กช็อกโกแล็ต น้ำเปล่า แล้วก็นมสองกล่อง ขนมปังสองแถว น้ำผลไม้อีก 1 แก้ว กับเค้กอีกชิ้น
. . .อื้อๆ แล้วเราจะถือมายังไงหมดล่ะเนี้ย? งั้นลินน์ กับ วีช่วยเราถือด้วยนะ"
ทันทีที่ฉันตกลง(เองเออเอง)กับเหล่าเพื่อนเก่าเสร็จ ก็รีบดึงทั้งสองคนวิ่งไปโรงอาหารซื้อของกินทันที

หลังจากที่ยืนเอ๋อจิบเบียร์ ไม่รู้จักใครเป็นเวลานาน
เหมือนเสียงจากนรกส่งมาปลุก
"เด็กแลกเปลี่ยนทุกคน ตามเจ้ เอ๊ย ตามครูมานะ ...เรามีเรื่องสำคัญต้องชี้แจงกันนิดหน่อย"
ถึงเวลาขึ้นห้องแล้วเว้ยเฮ้ย ดูเหมือนว่าเด็กห้อง 19 จะไม่ได้มีแต่นร.แลกเปลี่ยนแหะ
เหมือนจะมีเด็กท่าทางเก่าๆหน้าตาแปลกๆอยู่ด้วย
"ตามฉันมา อย่าหลงกันล่ะ ห้องน้ำค่อยไปเข้าที่อาคารเรียนนะ"
คนนี้คงเป็นอาจารย์ประจำชั้นละมั้ง ทำไมหน้าเอ๋อจังวะ แต่เอาเหอะ
แค่อาจารย์เอ๋อ คงไม่ทำให้เจอเรื่องแปลกมากขึ้นหรอก

ว่าแล้วขาก็เดินตามคนที่หน้าจะเป็นครูไป โดยไม่คิดจะสนใจเพศหญิงที่อยู่ด้านหลังเลย
"มีแต่ผู้หญิงน่าเบื่อ"

"มีเค้กช็อกโกแล็ต น้ำเปล่า แล้วก็นมสองกล่อง ขนมปังสองแถว น้ำผลไม้อีก 1 แก้ว กับเค้กอีกชิ้น
. . .อื้อๆ แล้วเราจะถือมายังไงหมดล่ะเนี้ย? งั้นลินน์ กับ วีช่วยเราถือด้วยนะ"

ลินน์พยักหน้ารับนิดหน่อยเพราะยังไงคง้องช่วยถืออยู่แล้ว เพื่อนใหม่พวกนั้นไปตายอดตายอยากกันมาจากไหนหนอ - - ทำไมถึงหิวกันขนาดนี้ นี่ฉันว่าฉันหิวมาแล้วนะ
นัยน์ตาสีฟ้ามองไปทางกลุ่มเพื่อนใหม่ทั้งหกที่กำลังเดินตามครูไปที่ห้องประจำของเรา ห้องสิบเก้าเด็กแนว เอ้ยห้องเด็กบ๊วย ก่อนจะยิ้มเล็กน้อยแล้วพึมพำเบาๆระหว่างโดนลาก 'ต่อไปต้องสนุกแน่ -_- อะหึๆ'

"พวกเขาสั่งของกินมาขนาดนั้น.. มีตังค์จ่ายกันหรอ?"

ครูนํ้าหอมโผล่มาหลังจากที่หายไปจากสายตาของฉันซํกพัก สิ่งที่ครูแกพูดออกมาทำให้ฉันหน้าเหวอ

เฮ้ย ต้องจ่ายด้วย เค้กช็อกโกแล็ตแพงมั้ยวะนั่น!!!?

"เด็กแลกเปลี่ยนทุกคน ตามเจ้ เอ๊ย ตามครูมานะ ...เรามีเรื่องสำคัญต้องชี้แจงกันนิดหน่อย"

ฉันพยักหน้าหงึกๆ ในใจของฉันความคิดกำลังตีกันวุ่นวาย ฉันไม่อยากจะเสียตั๊งค์ไปมากๆนะ!!! อาจจะเป้นเพราะคิดอยู่นาน จนทำให้ฉันไม่รู้ตัวว่าอาจารย์แกเดินนำไปแล้ว เสียงของชาเรียกฉันให้ได้สติ

"จะขึ้นไหม ห้องเรียนนะ หรือจะยืนเป็นซิ่มอยู่ที่นี้จนตาย"

"อะ จริงด้วย" ฉันรีบเดินตามทันทีเมื่อรู้ตัว

"ตามฉันมา อย่าหลงกันล่ะ ห้องน้ำค่อยไปเข้าที่อาคารเรียนนะ" ฉันสลัดความคิดเรื่องเงินที่ต้องเสียไปก่อนที่จะพยักหน้าหงึกๆรับคำครูถึงแม้ตะรู้ว่าครูคงไม่เห็นก็ตาม

"พวกเขาสั่งของกินมาขนาดนั้น.. มีตังค์จ่ายกันหรอ?"ฉันมองไปยังครูน้ำหอมที่โผล่มา อืม..ฉันคิดว่าที่ฉันสั่งน่าจะมีเงินจ่ายนะ ถ้าเกิดโรงเรียนนี้ไม่ขายน้ำราคาแพงผิดปกติ

"เด็กแลกเปลี่ยนทุกคน ตามเจ้ เอ๊ย ตามครูมานะ ...เรามีเรื่องสำคัญต้องชี้แจงกันนิดหน่อย"
ถึงครูจะบอกว่าให้เดินตามไป แต่ตอนนี้ก็ยังยืนอยู่กับที่ เพื่อจะรอให้มีเพื่อนในห้องคนอื่นเดินไปก่อน

"ตามฉันมา อย่าหลงกันล่ะ ห้องน้ำค่อยไปเข้าที่อาคารเรียนนะ"
แล้วพอฉันเห็นว่ามีคนเดินไปแล้วสองสามคน ฉันจึงเดินไปยืนข้างเร เพื่อเดินตามครูไปบ้าง นี่เรากำลังจะไปห้องเรียนกันแล้วสินะเนี่ย อยากรู้จังแฮะว่าโรงเรียนนี้จะสอนอะไรกันบ้าง