➳ { หอพักฝั่งเรียนฝั่งตะวันตก

ฉันสะบัดหัวไปมาเมื่อพบว่าตัวเองกำลังยืนหลับในอยู่หน้า....สถานที่ที่ดูเหมือน..หอพักโทรมแห่งหนึ่ง

"เหอ??????" เมื่อหรี่ตาจ้องมองเข้าไปภายในก็พบว่าคนที่ฉันเจอเมื่อวานบัดนี้กลับไปอยู่ข้างในกันหมดแล้ว ฉันเดินโซซัดโซเซเข้าไปในตัวตึก

ปัง ปัง ปัง

ในขณะที่เดินเข้าไปในตัวตึกเสียงฝ่ามือของใครตีผนังเกิดเสียงดังก็มิอาจทราบได้ ฉันได้ยินเสียงใครบางคนตะโกน นํ้าเสียงของคนๆนั้นให้ความรู้สึกเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน แต่ก็นึกไม่ออก

"ตื่นได้แล้ว ตอนนี้ 05.45 แล้วนะ"

"ถ้าไปสาย จะต้องวิ่งรอบสนามสามสิบรอบนะเฮ้ย"

ว๊อทททท!!!? ฉันกรีดร้องในใจ

นี่ฉันยังไม่ได้นอนเลยนะเว้ย (แค่หลับใน) ฉันโวยวายในใจ แต่ก็รีบวิ่งเข้าห้องนํ้าราดนํ้าผ่านตัวเอาให้ตื่น ก่อนจะพุ่งออกมาจากห้องนํ้าหลังจากแต่งตัวเสร็จ ฉันก็พุ่งออกจากห้องนํ้า แต่สุดท้ายร่างก้ทรุดอยู่หน้าห้องนํ้า

โครกกกกกก

"อุ๊..." หิวจนไส้จะขาดอยู่แล้ว ฉันกัดฟันก่อนจะยันร่างลุกขึ้น แล้วพุ่งออกจากห้อง

"หิว..เว้ย"

ฉันเดินเข้าที่ๆคิดว่าน่าจะเป็นโรงอาหาร เมื่อเห็นแผ่นขนมปังกับไข่ดาววางอยู่ ฉันก็รีบพุ่งไปคว้ามัน ก่อนจะหยิบมาแผ่นเยอะๆ โป๊ะไข่ดาวบนแผ่นขนมปังแล้วยัดมันใส่ปากราวกับไม่ได้กินอะไรมาทั้งชาติ

"งํ่าๆๆๆ " ฉันเคี้ยวๆกลืนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะลูบพุ่งตัวเอง

"อู้วว อิ่มแล้ว งั้นไปที่เสาธงดีกว่า" ว่าแล้วฉันก็เดินลั้นล้าท้องอิ่มสุขสบายโดยจุดมุ่งหมายคือ...เสาธง

"เสร็จแล้ว. . .เธอจะลงไปรอที่หน้าเสาธงเลยก็ได้นะ พวกอาจารย์คงจะยืนประจำที่กันเรียบร้อยแล้ว
พวกเธออยู่ห้อง 19 นะ หรือจะรอคนอื่นออกมาก่อนก็ได้"
ฉันไม่พูดอะไรเพียงแต่พยักหน้าน้อยๆแล้วตัดสินใจยืนรออยู่ที่หน้าห้องสักพัก
ในขณะที่ฉันเดินออกมายืนรอ ฉันก็ชะโงกเข้าไปมองข้างในห้องบ้าง แล้วกวาดตามองไปรอบๆบ้าง ฉันจึงเห็นไข่ดาวกับขนมปัง อาหารเช้าสุดเบสิค แต่ถึงแม้จะง่ายยังไงแต่ตอนนี้หิวมาก อะไรก็กินได้!
ฉันรีบเดินไปหยิบส่วนของตัวเองออกมากินทันที รู้สึกเหมือนกับเป็นมื้อเช้าที่วิเศษมากหลังจากไม่ได้แตะอะไรเลยทั้งวันนอกจากอาหารเช้าของเมื่อวาน
"เฮ้อ~"ฉันถอนหายใจเบาๆเมื่อกินเสร็จ สบายท้องขึ้นเยอะเลย
ฉันเหลือบไปเห็นว่ามีคนไปที่เสาธงแล้ว ฉันก็เลยตัดสินใจเดินไปบ้างดีกว่า

ฉันค่อยๆย่องขึ้นมาบนตึกอย่างเงียบเชียบ. . .พวกนักเรียนแลกเปลี่ยนนั้นคงไม่รู้ว่า
ข้างๆห้องที่พวกเธออยู่นั้น เป็นห้องของฉันและเด็กเก่าห้อง 19

บนตึกที่เงียบเชียบแบบนี้ ไม่มีกฏข้อไหนห้ามขึ้นมา เพราะงั้น เชื่อสิว่านอกจากฉันก็ยังมีพวกนักเรียนคนอื่นที่ขี้เกียจเรียนขึ้นมาอยู่เหมือนกันล่ะนะ ฉันล้วงมือหยิบกุญแจในกระเป๋าแล้วไขห้องเข้าไป

"เงียบเชียบซะไม่มี. . ."
ฉันถอดเสื้อผ้า รองเท้า แล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดลำลองธรรมดา ใช้เวลาเพียงไม่นานก็เดินออกมา ถึงแม้จะไม่หายง่วง แต่ก็รู้สึกสบายตัวขึ้นบ้างละนะ

ฉันเดินไปล็อกห้อง ไม่เป็นไร เพราะยังไงยัยลินน์ก็มีกุญแจสำรองอยู่แล้ว. . .หลังจากจัดการโน้นนี้เสร็จ ฉันก็กระโจนตัวไปบนเตียงนุ่มๆแล้วนอนกอดตุ๊กตาหมีพูห์ อากาศเย็นๆจากเครื่องปรับอากาศเก่าๆ ทำให้หนังตาของฉันเริ่มหนัก บวกกับเพิ่งกินข้าวมาเสร็จ ไม่กี่วินาทีต่อมาตาของฉันก็ปิดลง พร้อมจมดิ่งสู่นิทราทันที